ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻠﻘﺖ ﺯﻥ ‏(ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ ‏)

 ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻠﻖ ﺯﻥ ﺑﻮﺩ، ﺷﺶ ﺭﻭﺯ
ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ.
ﻓﺮﺷﺘﻪﺍﯼ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ” : ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﺻﺮﻑ ﺍﯾﻦ
ﯾﮑﯽ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ؟”
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:
“ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩﺍﯼ؟
ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﻗﺎﺑﻞ
ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ .
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻗﻬﻮﻩ ﺗﻠﺦ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮑﺮ ﻭ ﻏﺬﺍﯼ ﺷﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ .
ﺩﺍﻣﻨﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺩﻭ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﺎ ﺩﻫﺪ
ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﻮﺩ .
ﺑﻮﺳﻪﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺭﺍ، ﺍﺯ ﺯﺍﻧﻮﯼ
ﺧﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻗﻠﺐ ﺷﮑﺴﺘﻪ، ﺩﺭﻣﺎﻥ ﮐﻨﺪ”.
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ .
” ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺩﺍ
ﺗﻤﺎﻣﺶ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ”.
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻔﺖ :
“ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ !!
ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎ ﮐﺎﺭ ﺧﻠﻖ ﺍﯾﻦ ﻣﺨﻠﻮﻗﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ، ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻢ .
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺲ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ، ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﮐﻨﺪ،
ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻗﺮﺹ ﻧﺎﻥ ﺳﯿﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺑﭽﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ
ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﺩﻭﺵ ﺑﮕﯿﺮﺩ”.
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻥ ﺩﺳﺖ ﺯﺩ.
“ﺍﻣﺎ ﺍﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺮﻡ ﺁﻓﺮﯾﺪﯼ “.
“ﺑﻠﻪ ﻧﺮﻡ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﻫﻢ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩﺍﻡ.
ﺗﺼﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺤﻤﻞ
ﮐﻨﺪ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﮑﺸﺪ “.
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ :
“ﻓﮑﺮ ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ؟”
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ :
” ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻗﻮﻩ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻭ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻫﻢ
ﺩﺍﺭﺩ “.
ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺯﻥ ﺩﺳﺖ ﺯﺩ.
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ :
” ﺍﺷﮏ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺴﺖ؟”
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻔﺖ :
” ﺍﺷﮏ ﻭﺳﯿﻠﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ، ﺍﻧﺪﻭﻩ، ﺩﺭﺩ،
ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ، ﺳﻮﮒ ﻭ ﻏﺮﻭﺭﺵ “.
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺷﺪ :
“ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩﺍﯾﺪ، ﭼﻮﻥ ﺯﻥﻫﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺣﯿﺮﺕ
ﺍﻧﮕﯿﺰﻧﺪ”.
ﺯﻥﻫﺎ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ.
ﺳﺨﺘﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ،
ﻭﻟﯽ ﺷﺎﺩﯼ، ﻋﺸﻖ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﭘﺮﺍﮐﻨﻨﺪ .
ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻨﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﯽﺟﻨﮕﻨﺪ .
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺭﺍﻧﻨﺪ، ﻣﯽﭘﺮﻧﺪ، ﺭﺍﻩ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ، ﻣﯽﺩﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﺘﺎﻥ
ﺑﺪﻫﻨﺪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﯿﺪ.
ﻗﻠﺐ ﺯﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺶ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ
ﺯﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺷﮑﻠﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ
ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪﺍﯼ ﺭﺍ ﺍﻟﺘﯿﺎﻡ
ﺑﺨﺸﺪ.
ﮐﺎﺭ ﺯﻥﻫﺎ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﺳﺖ،
ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﻣﯽﺁﻭﺭﻧﺪ . ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻧﻮ
ﻣﯽﺑﺨﺸﻨﺪ
ﺯﻥﻫﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ .
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻔﺖ ” : ﺍﯾﻦ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻋﻈﯿﻢ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﺩﺍﺭﺩ “!
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ” : ﭼﻪ ﻋﯿﺒﯽ؟”
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻔﺖ :
“ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ