اسید اوریک چیست | چگونه اسید اوریک خونمان را پایین بیاوریم؟

۰ 278 خواندن این مطلب 11 دقیقه زمان میبرد

سلامت عمومی ، راه های تنظیم اسید اوریک در خدمت شما هستیم. با ما همراه باشید.

چگونه اسید اوریک را پایین بیاوریم , اسید اوریک چیست

هر آنچه باید درباره اسید اوریک بدانید

برگه آزمایش خون نشان می‌دهد، اسیداوریک خونتان بالاست. علاقه‌تان به غذاهای گوشتی انکارناپذیر است، اضافه وزن هم که دارید، به زندگی کم‌تحرک نیز خو گرفته‌اید و از همه بدتر نشانه‌های ابتلا به سندرم متابولیک هم در شما دیده می‌شود، یعنی قند، چربی و فشار خونتان، کمی از حد طبیعی بالاتر یا لب مرز است. این موارد در کنار هم می تواند به بالا رفتن میزان اسیداوریک بدن منجر شود که حاصل سوخت و ساز سلولی است؛ یعنی از طریق سلول ها وارد خون و از طریق کلیه دفع می شود.

اگر سلول های بدن ما بیش از حد معمول، اسیداوریک تولید کنند یا دفع آن از طریق کلیه ها کاهش یابد، سطح اسیداوریک در بدن بالا می رود و به گفته متخصصان غدد، در چنین شرایطی باید بشدت مراقب بروز عوارض ناشی از چنین اختلالی یعنی عوارض کلیوی چون سنگ های کلیه یا مشکلات مفصلی چون التهاب و درد مفاصل و در نهایت بروز بیماری نقرس بود که یکی از انواع بیماری های التهاب مفاصل یا آرتریت است.

چرا اسیداوریک بالا می رود؟

همان گونه که گفتیم، اسیداوریک حاصل متابولیسم سلولی و در واقع متابولیسم پورین هاست؛ پورین ها گروهی از مواد هستند که در غذاهای حیوانی مانند گوشت قرمز و همچنین حبوبات وجود دارند. به همین دلیل، سطح اسید اوریک در افرادی که رژیم غذایی گیاهی دارند، پایین است. نداشتن رژیم غذایی مناسب و به دنبال آن چاقی، بی تحرکی و ابتلا به سندرم متابولیک یعنی بالا بودن قند، چربی و فشار خون می تواند از عوامل بالا رفتن اسیداوریک خون محسوب شود.

به همین علت، دکتر سیدحسین صمدانی فر، فوق تخصص غدد و متابولیسم تاکید می کند: اگر سطح اسیداوریک خیلی بالا باشد، برای کنترل آن باید دارو تجویز شود، اما در کسانی که اسیداوریکشان کمی بالاست، ولی بدون علامت هستند و فقط در قالب سندرم متابولیک دچار این مشکل شده اند، با گرفتن یک رژیم کم قند و کم چربی، کاهش وزن و داشتن برنامه ورزشی روزانه چون ۳۰ دقیقه پیاده روی سطح اسیداوریک کاهش می یابد.

به یاد داشته باشید مصرف الکل و غذاهایی که حاوی مقدار زیادی پورین است و غذاهایی چون گوشت قرمز، ماهی، میگو، احشای داخلی نظیر کله پاچه، مغز، جگر، دنبلان، ماکیان و نیز غذاهایی که سطح متوسطی از پورین دارند مثل مارچوبه، گل کلم، اسفناج، ریواس، لوبیاها، قارچ و عدس، سطح اسیداوریک را بشدت بالا می برند. گرچه بسیاری از افراد بر کاهش و منع مصرف تخم مرغ برای کاهش اسیداوریک تاکید دارند، اما خوب است بدانید تخم مرغ حاوی مقدار کمی پورین است یعنی اسیداوریک خون را خیلی افزایش نمی دهد، ولی باعث افزایش دردهای ناشی از نقرس می شود.

البته بررسی ها نشان می دهد، مصرف برخی داروها و ابتلا به بعضی بیماری ها باعث افزایش میزان اسید اوریک می شود؛ بیماری هایی چون سرطان های خونی، لنفوم و پسوریازیس. حتی مشاهده شده است سکته قلبی نیز می تواند اسیداوریک را به طور موقت در بدن افزایش دهد. کاهش وزن سریع و غیر اصولی نیز می تواند افزایش اسیداوریک را به دنبال داشته باشد. گاه برخی بیماری های ژنتیکی نیز منجر به افزایش سطح اسیداوریک می شود.

چه وقت باید احساس خطر کرد؟

به گفته دکتر صمدانی فر، بیماری که با بالا بودن میزان اسید اوریک خونش مواجه می شود باید بشدت مراقب بروز درد و التهاب در مفاصل تحتانی خود باشد تا به طور ناگهانی با حملات نقرسی مواجه نشود که در چنین صورتی روند درمان برای وی سخت تر و طولانی تر خواهد شد. این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه می دهد: همچنین از اختلالات کلیوی و احتمال وجود سنگ های اسید اوریکی در مجاری ادراری یا رسوبات اسیداوریکی در کلیه ها نیز نباید غافل شد و بروز هرگونه مشکل در سیستم ادراری را باید جدی گرفت. البته درمان افزایش اسیداوریک در مراحل اولیه و قبل از بروز عوارض گفته شده، با کاهش سطح چربی، قند و فشار خون با داشتن رژیم غذایی مطلوب و تحرک بدنی، براحتی ممکن است.

افزایش اسید اوریک، همیشه درمان نمی خواهد

غلظت طبیعی اسیداوریک در خون ما بین ۳٫۸ تا ۶٫۳ میلی گرم در دسی لیتر است و حتی این رقم تا نزدیک ۷میلی گرم در دسی لیتر نیز عادی تلقی می شود. در گذشته پزشکان بر این باور بودند که حتی اگر سطح اسید اوریک به ۷ برسد باید درمان های دارویی را برای پیشگیری از بروز اختلالات کلیوی یا بروز بیماری های مفصلی، بویژه نقرس آغاز کرد، اما امروزه متخصصان به بالارفتن اسیداوریک خون به گونه دیگری می نگرند.

دکتر صمدانی فر، با توضیح این مساله می گوید: افزایش اسیداوریک در بسیاری از افراد ایجاد علامت نمی کند، یعنی با وجود آن که میزان اسید اوریک در آزمایش خون، کمی بالاتر از حد طبیعی دیده می شود، اما در شخص، نشانه ها و عوارض افزایش اسیداوریک یعنی عوارض کلیوی یا مفصلی را نشان نمی دهد. در چنین شرایطی نیاز به اقدامات درمانی ویژه ای وجود ندارد و فقط با گرفتن رژیم غذایی نه چندان سخت، سطح اسیداوریک کاهش می یابد.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با تاکید بر این که نیازی به گرفتن رژیم های سخت و آزاردهنده برای کاهش سطح اسیداوریک در افرادی که عوارضی ندارند، نیست، اضافه می کند: اما در صورت بروز عوارض کلیوی نیاز به همکاری و بررسی های تخصصی از سوی متخصصان اورولوژیست و بهره گیری از شیوه های درمانی برای رفع مشکلات کلیوی وجود دارد. در صورت بروز درد و التهاب در مفاصل، بویژه در اندام تحتانی چون پاها و وجود خطر ابتلا به بیماری نقرس نیز بیمار باید از سوی متخصصان روماتولوژیست مورد بررسی و درمان قرار بگیرد.

چگونه اسید اوریک خونمان را پایین بیاوریم؟

علت اصلی نقرس، تجمع اسید اوریک در بدن است که یا بر اثر تولید زیاد این ماده در بدن یا به علت ناتوانی کلیه در دفع آن، ایجاد می شود و به دنبال آن بلورهای این ماده در مفاصل بدن رسوب می کنند.

رسوب بلورهای اسیداوریک در بدن باعث تحریک سلول های ایمنی می شود و به دنبال آن التهاب و درد مفصل ایجاد خواهدشد. شایع ترین مفصلی که معمولا به طور ناگهانی دچار درد و تورم شدید می شود، مفصل شست پاست.

بروز ناگهانی درد و تورم مفصل را «حمله نقرسی» می نامند. ضربات مکرر به این مفصل، مثلا به دنبال راه رفتن طولانی یا توپ بازی کردن، باعث می شود کریستال های اسیداوریکی که قبلا در بافت های مفصل رسوب کرده اند، ناگهان داخل مفصل ریزش کنند و موجب پاسخ التهابی بدن به آن شوند.

این جمله های درد و تورم مفصل شست پا در نقرس معمولا شبانه است زیرا در طول روز به علت وضعیت ایستاده بدن، مایع میان بافتی زیادی در اندام تحتانی و به خصوص پایین ترین قسمت های آن یعنی پاها جمع می شود اما هنگام شب وقتی بیمار دراز می کشد و بدن به حالت افقی در می آید، آین مایع میان بافتی دوباره به حریان خون بر می گردد و از آنجا که مایعات زودتر از اسید اوریک به جریان خون بر می می گردند، غلظت اسید اوریک در پا افزایش می یابد. از طرفی، پاها در شب سردتر می شوند که این سرما به رسوب کریستال های اسید اوریک در مفصل پا کمک می کند و عامل بروز حملات درد و تورم مفصل در شب می شود.

با این مقدمه، در این مطلب به بررسی بایدها و نبایدهای تغذیه ای برای بهبود کیفیت زندگی و کنترل بیماری در افراد مبتلا به نقرس می پردازیم؛ بیماری ای که از قرن ها پیش با زیاده روی در مصرف انواع گوشت مرتبط دانسته شده و بیماری ثروتمندان نامیده شده است. سال ها پیش از اینکه علت ابتلا به نقرس شناخته شود، پزشکان از ایجاد محدودیت در رژیم غذایی برای مدیریت این بیماری استفاده می کردند. سال های زیادی بود که روش های درمانی برای نقرس، با تمرکز بر حذف کردن همه مواد غذایی حاوی پورین (از میزان متوسط تا زیاد) طراحی می شدند. فهرست مواد غذایی ممنوع در گذشته بسیار طولانی بود ولی خوشبختانه امروزه رویکرد تغذیه ای به این بیماری دگرگون شده است.

تحقیقات اخیر درباره نقرس، تصویر روشن تری از نقش رژیم غذایی در مدیریت این بیماری نشان می دهند. افراد مبتلا به نقرس باید از مصرف برخی مواد غذایی پرهیز کنند، اما حذف همه مواد غذایی حاوی پروین ضرورتی ندارد. کنار این اقدام، اضافه کردن مواد غذایی خاص به رژیم غذایی برای کنترل سطح اسید اوریک لازم است. امروزه، هدف از طراحی رژیم غذایی مخصوص نقرس، کنترل کردن همه عوامل مرتبط با خطر ابتلا به این بیماری و مدیریت آن است. البته هدف کلی تر این است که وزن و تغذیه سالم را در افراد نهادینه کند زیرا همین ۲ عامل خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را کاهش می دهند.

اصول تغذیه در نقرس

اصول کلی رژیم غذایی مخصوص نقرس، براساس همان توصیه های لازم برای یک رزیم غذایی سالم و متعادل است:

کاهش وزن: اضافه وزن، خطر ابتلا به نقرس را افزایش و کاهش وزن این خطر را کاهش می دهد. تحقیقات نشان داده اند کاهش کالری های مصرفی و کاهش وزن، سطح اسید اوریک را پایین می آورند و تعداد حملات نقرس را کمتر می کنند. باید توجه داشته باشید کاهش وزن، فشار کلی بر مفاصل را هم کاهش می دهد.

علائم اسید اوریک بالا

کربوهیدارت های پیچیده: مصرف میوه ها، سبزی ها و غلات سبوس دار، برای افراد مبتلا به نقرس ضرورت دارد زیرا میزان قابل توجهی از کربوهیدرات های پیچیده را برای آنها فراهم می کند. این افراد باید از مصرف مواد غذایی خاصی مثل نان سفید، کیکی، آّنبات، نوشیدنی های شیرین و محصولات حاوی شربت ذرت با فروکتوز بالا پرهیز کنند.

آب: هیدراته نگه داشتن بدن با نوشیدن آب برای افراد مبتلا به نقرس ضروری است زیرا افزاش مصرف آب با کاهش حملات نقرس ارتباط دارد. این افراد باید روزانه ۸ تا ۱۶ لیوان (۲۴۰ میلی لیتری) مایعات بنوشند و حداقل نیمی از آنها باید از آب تشکیل شده باشد. البته بهتر است با پزشک خودتان درباره مصرف مایعات مشورت کنید.

چربی: مصرف چربی های اشباع از منابعی مثل گوشت های قرمز، مرغ چرب و محصولات لبنی پرچرب باید در افراد مبتلا به نقرس کاهش یابد.

پروتیین: پروتیین مصرف روزانه در افراد مبتلا به نقرس باید بین ۱۱۳ تا ۱۷۰ گرم باشد و حتما از این منابع تامین شود؛ گوشت قرمز بدون چربی، ماهی و مرغ. البته این افراد می توانند با مصرف لبنیات کم چرب یا بدون چربی، پروتیین بیشتری به رژیم غذایی خودشان اضافه کنند زیرا با کاهش سطح اسید اوریک مرتبط هستند.

سبزی ها و حبوبات دارای پورین زیاد: مطالعات نشان داده اند سبزی هایی با پورین زیاد، خطر ابتلا به نقرس یا تعداد حملات نقرس را افزایش نمی دهند. رژیم غذایی سالمی که بر پایه مقدار زیادی از میوه ها و سبزی ها طراحی شده باشد، می تواند حاوی سبزی های دارای پورین زیاد باشد. مثل مارچوبه، اسفناج، نخودفرنگی، گل کلم و قارچ. در این شرایط، استفاده از لوبیا و عدس که پورین نسبتا زیادی دارند اما منبع خوبی از پروتیین هستند هم منعی ندارد.

منابع پروتیینی خاص: مصرف قسمت های احشایی مثل جگر، قلوه و… برای افراد مبتلا به نقرس ممنوع است زیرا حاوی پوری زیادی هستند و به بالا رفتن سطح اسید اوریک در خون کمک می کنند.

غذاهایی دریایی خاص: بیماران مبتلا به نقرس باید از مصرف غذاهای دریایی حاوی پورین زیاد پرهیز کنند؛ ماهی تن، ماهی خال مخالی، صدف، ماهی کولی، شاه ماهی، ساردین و…

ویتامین C: این ویتامین می تواند به کاهش سطح اسید اوریک در خون کمک کند بنابراین، درباره مصرف مکمل ویتامین C با پزشک خودتان مشورت کنید و در صورت امکان، میزان مصرف این مکمل را به ۵۰۰ میلی گرم در روز برسانید.

قهوه: بعضی تحقیقات نشان داده اند مصرف قهوه در حد متوسط (خصوصا نوع کافئین دار) می تواند با کاهش خطر ابتلا به نقرس مرتبط باشد. البته نوشیدن قهوه ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد. بنابراین، حتما درباره مصرف قهوه با پزشک مشورت کنید.

گیلاس: شواهد علمی نشان می دهند خوردن گیلاس با کاهش خطر مواج شدن با حملات نقرس مرتبط است.

فواید رعایت رژیم غذایی

پیروی از رژیم غذایی مخصوص نقرس می تواند به محدود کردن تولید اسید اوریک کمک کند و دفع آن را از بدن افزایش دهد. اگرچه این رژیم غذایی معمولا غلظت اسید اوریک را در خون به اندازه ای کاهش نمی دهد که بتواند نقرس را بدون نیاز به مصرف دارو درمان کند اما می تواند تعداد حملات نقرس را کاهش دهد و شدت این حملات را محدود کند.

این رژیم غذایی مخصوص، کنار محدود کردن کالری های مصرفی و ورزش کردن منظم، به افراد کمک می کند وزن خودشان را در محدوده سالم نگه دارند و از همین طریق سلامت عمومی افراد را بهبود می بخشد. رژیم غذایی مخصوص نقرس، در درجه اول، همان توصیه های استانداردی را شامل می شود که در همه رژیم های غذایی سالم وجود دارند. درواقع، تاکید اصلی این رژیم غذایی مانند رژیم های سالم دیگر، بر مصرف سبزی ها، میوه ها، غلات سبوس دار، لبنیات کم چرب و مصرف متعادل گوشت های قرمز بدون چربی است. بنابراین باید گفت رژیم غذایی مخصوص نقرس، به طور کلی با هیچ خطری همراه نیست.

شیوه زندگی در بیماران مبتلا به نقرس

همان طور که گفته شد، مقصر اصلی در ابتلا به بیماری نقرس تجمع زیاد ماده ای به نام اسید اوریک و درواقع پسماند متابولیسم و سوختن پروتیین در بدن است. پس نقرس ارتباط نزدیکی با مصرف مواد غذایی خاص دارد. اما نکته جالب این است که حدود ۱۰ درصد مردم اسید اوریک بالایی دارند ولی همه آنها علائم نقرس را نشان نمی دهند و برعکس، بعضی افراد که علائم بالینی نقرس را نشان می دهند، اسید اوریک خیلی بالایی ندارند، پس به غیر از رعایت این نکات تغذیه ای موارد دیگری نیز وجود دارد که رعایت آنها به پیشگیری از بروز و درمان نقرس کمک می کند. در ادامه به طور خلاصه به آنها اشاره می کنیم.

مصرف آب فراوان: نوشیدن آب به مقدار ۲ تا ۴ لیتر (۸ تا ۱۶ لیوان) در روز، باعث می شود اسید اوریک بیشتری از کلیه ها دفع شود. (حتما ۱ لیوان آب، قبل از خواب بنوشید زیر این کار به کم شدن اسید اوریک کمک می کند.) دقت کنید منظور نوشیدن آب است نه هر نوشیدنی دیگری. الکل ماده ای است که نوشیدن آن برای بیمار مبتلا به نقرس بسیار خطرناک است و این اشخاص باید از نوشیدن الکل به شدت اجتناب کنند. نوشیدنی های شیرین حاوی فروکتوز نیز برای این بیماران مناسب نیست و بیماری شان را تشدید می کند.

ورزش: کم تحرکی می تواند احتمال بروز حمله های نقرس را افزایش دهد.

وزن متناسب: افرادی که اضافه وزن دارند، باید سعی کنند وزنشان را کاهش دهند تا به وزن مطلوب برسند، اما حتما باید به این نکته توجه داشت که برای کاهش سریع وزن، نباید رژیم های سخت گرفت و مدت طولانی گرسنه ماند زیرا کاهش سریع وزن، باعث افزایش اسید اوریک و به دنبال آن بدتر شدن نقرس می شود. حداکثر کاهش وزن مجاز ۵۰۰ گرم در هفته است.

کاهش چربی: دریافت پروتیین از منابع لبنیات کم چرب به جای پرچرب.

از پزشکمان چه بپرسیم؟

به افراد مبتلا به بیماری نقرس پیشنهاد می شود قبل از مراجعه به پزشک آماده باشند تا بتوانند پرسش های خود را به دقت و درستی از پزشک خود بپرسند:

روی یک برگ کاغذ، زمان شروع بیماری و نحوه شروع آن و مفاصل درگیر را به ترتیب یادداشت کنند و هر تغییر ایجاد شده و فواصل دردها را بنویسند تا بتوانند در فرصتی که در اختیار دارند، مشکلشان را با جزییات بیشتری برای پزشک تشریح کنند.

درمان بیماری به دارو نیاز دارد، بنابراین هر سوالی که ممکن است درباره دارو و تداخلات آن با داروهای دیگری که مصرف می کنند یا عوارض جانبی، دارند، روی کاغذ یادداشت کنند و از پزشک بپرسند.