درمان

درمان زخمهای دیابتی | علل و راه های درمانی موثر

درمان کنیم ؟ در اینجا با مقاله ای درباره درمان زخم های دیابت در خدمت شما هستیم. با ما همراه باشید.

 

 

درمان قطعی زخم پای دیابتی

درمان عفونت زخم پای دیابتی ، درمان زخمهای دیابتی

 

 

همه چیز درباره زخم پای دیابتی

پای دیابتی به هر گونه آسیب و پاتولوژی که نتیجه مستقیم دیابت یا عوارض دراز مدت (و یا مزمن) دیابت در پای بیمار است گفته می‌شود. حضور آسیب‌های دیابتی مختلف در پا، سندرم پای دیابتی نامیده می‌شود.

 

زخم پای دیابتی یکی از عوارض قابل توجه دیابت است و بیشترین قسمت عوارض پای دیابتی را تشکیل می‌دهد. حدود ۱۵ درصد مبتلایان به دیابت گرفتار زخم پای دیابتی می‌شوند و حدود ۸۴ درصد موارد قطع قسمت انتهایی پا را تشکیل می‌دهد. در طی ۲۰ سال اخیر افزایش مرگ و میر ناشی از دیابت بیشتر ناشی از عوارض عروقی دیابت بوده است که شامل درگیری عروق ریز مانند درگیری‌های کلیه و رتینوپاتی و درگیری عروق بزرگ شامل عروق انتهای اندام تحتانی که به دنبال آن اختلال در فرایند ترمیم زخم رخ می‌دهد.

 

اگر دیابت دارید، یک بریدگی یا خراش روی پوست‌تان نیاز به مراقبت‌های بیشتری نسبت به یک فرد غیردیابتی دارد.

در بیشتر افرادی که دیابت دارند، زخم‌ها و بریدگی‌ها با سرعت کمتری نسبت به بقیه التیام می‌یابد. ضمنا بیماری دیابت، احتمال عفونت در زخم‌ها و بریدگی‌های جزئی را نیز افزایش می‌دهد.

 

یک خراش کوچک می‌تواند به مشکلی بزرگ و جدی تبدیل شود. مثلا یک آسیب کوچک در پا می‌تواند منجر به زخم پای دیابتی شود. زخم پای دیابتی که یکی از دردناک‌ترین زخمهاست می‌تواند در نهایت موجب قطع عضو شود.

 

شناسایی و تشخیص علائم زخم پای دیابتی

از اولین نشانه های زخم بررسی پاهایتان است ،زیرا ممکن است جورابتان را لک کند و یا در کفشتان نشست کند همچنین ورم غیر معمول، تحریک و سوزش، قرمزی و بو از یک یا هر دو پا نیز علائم اولیه زخم پا هستند. نشانه ی قابل مشاهده و جدی زخم پا، بافت های سیاه اطراف زخم است.که به خاطر عدم وجود جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم است.

 

قانقاریای جزئی و یا کامل، میتواند در اطراف زخم ظاهر شود,که به مرگ بافت ها به علت عفونت اشاره دارد در این مورد چرک های بد بو,درد و بی حسی میتواند اتفاق بیافتد ؛ نشانه های زخم پا، همیشه قابل مشاهده و آشکار نیستند گاهی اوقات,شما علائم زخم را تا زمانی که مبتلا به عفونت شوند مشاهده نمیکنید پس اگر هر نوع تغییر رنگی، بر روی پوستتان مشاهده کردید,مخصوصا بافتی که سیاه شده است و یا هر دردی در اطراف محلی که پینه بسته و یا تحریک شده احساس کردید,با دکتر خود صحبت کنید.

 

پیشگیری از زخم پای دیابتی

بیماران دیابتی باید به شدت از پاها و دست‌های خود محافظت کنند، قند خون خود را کنترل کنند، روزانه پاها و بین انگشتان خود را شستشو دهند، مرتب پاهای خود را با وازلین چرب نگه دارند، کفش مناسب بپوشند و در صورت مشاهده هرگونه زخم سریعاً به پزشک مراجعه کنند. هرگونه تعلل و تاخیر در مراجعه به پزشک و مراکز درمانی در بیماران دچار زخمهای دیابتی میتواند فاجعه آفرین باشد.

 

مهمترین اقدام پیشگیری از ایجاد زخم است.

جلوگیری از تحت فشار قرار گرفتن نقاطی از پا که معمولاً تحت فشار قرار می‌گیرند.

 

جلوگیری از سوختگی پای دیابتی به وسیله دوری از وسایل گرمازا

مرطوب نگه داشتن پاها به وسیله وازلین و مرطوب کننده‌ها

 

شستن پاها هر شب با آب ولرم

جوراب و کفش تنگ پوشیده نشوند

 

محافظت از پا در نزدیک شدن به اگزوز موتور سیکلت، بخاری، کرسی و وسایل داغ که باعث ایجاد التهاب و زخم می‌شود.

کنترل قند خون به عنوان مهمترین عامل جهت جلوگیری از ایجاد زخم می باشد.

 

 مراحل ایجاد زخم

مراحل تغییر در پوست بر اثر زخم دیابتی:

مرحله ۱: پوست قرمز و بافت زیرین آن نرم می‌شود، قرمزی پوست با یک فشار کوچک ناپدید می‌گردد.

مرحله ۲: التهاب، ادم و سفتی بافت زیرین مشهود است.

 

مرحله ۳: پوست دچار نکروز شده، چربی دراطراف این منطقه ایجاد می‌شود و پوست اطراف این لایه‌ها از بین می‌رود.

مرحله ۴: چربی زیر پوستی از بین می‌رود.

 

مرحله ۵: بافت نکروزی در اطراف این عضلات بیشتر می‌شود.

مرحله ۶: کورتکس استخوان آسیب می‌بیند و سبب ایجاد استئومیلیت می‌شود.

 

مرحله ۷: التهاب مفصلی عفونی (آرتریت سپتیک)، عفونت پاتولوژیک ارگان‌ها و عفونت خونی از مواردی است که در این مرحله مشاهده می‌شود.

 

برای پیشگیری و برخورد با زخم دیابتی چه کار کنیم؟

چنانچه به دیابت مبتلا هستید نباید حتی از زخم های کوچک و سطحی چشم پوشی کنید زیرا حتی همین زخم ها احتیاج به مراقبت های پزشکی دارند.

منطقه کویر و به نقل از روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی کرمان، گاهی اتفاق می افتد که ناخنهای خود را از انتها کوتاه می کنید یا بر اثر کفش پایتان تاول می‌زند، یا هنگام تراشیدن صورت قسمتی از چانۀ خود را می برید، ایجاد این نوع جراحت ها در افراد عادی مسئله کوچکی است اما اگر به دیابت مبتلا هستید حتماً برای درمان آن باید اقدام کنید

 

چنانچه از چگونگی مراقبت از زخم های کوچک مطلع باشید از ایجاد عفونت در محل جراحت جلوگیری خواهید کرد و با مراقبت کافی ترمیم محل زخم را تسریع می کنید.

 

چرا زخم‌های دیابتی می‌توانند مشکل ساز باشند؟

 

 

بهترین پماد زخم دیابتی

درمان زخم پای دیابتی با عسل

 

 

دیابت یک بیماری مزمن است که در آن بدن قادر به استفاده از قند خون از راهی که در افراد طبیعی انجام می گیرد، نیست. این بیماری سبب ایجاد عوارضی می شود که برخی از این عوارض سبب تأخیر در ترمیم زخم ها می گردد این عوارض شامل:

 

تخریب عصب (نوروپاتی): چنانچه به نوروپاتی مبتلا باشید حس درد ایجاد زخم یا تاول را در پاهای خود از دست می‌دهید و غالباً متوجۀ ایجاد زخم یا تاول بروی پای خود نمی شوید تا اینکه وضعیت زخم وخیم شده و عفونی می شود.

 

ضعف سیستم ایمنی: زمانیکه سیستم دفاع طبیعی بدن ضعیف می شود حتی یک زخم کوچک می تواند عفونت کرده و مشکل ساز گردد.

باریک شدن سرخرگها: در افرادی که سرخرگهای ناحیۀ پایشان مسدود شده است، احتمال ایجاد زخم بیشتر است و غالباً زخم هایی که در ناحیۀ پاها ایجاد می شود ترمیم آنها بسیار کند و با تأخیر صورت می گیرد و به عفونت های شدید می انجامد. باریک شدن و مسدود شدن رگها کار خون رسانی به زخم را دچار اختلال می کند.خون رسانی به محل زخم باعث تسریع ترمیم زخم می شود و هر گونه اختلال در خون رسانی سبب مستعد شدن زخم برای عفونت می گردد.

 

چگونه زخم‌های دیابتی را درمان کنیم؟

چنانچه جراحتی حتی کوچک در بدن شما ایجاد گردید مراحل زیر را بدقت دنبال کنید تا از بروز عفونت پیشگیری کرده و ترمیم زخم را تسریع نمایید:

 

سریعاً کار مراقبت از زخم را آغاز کنید

حتی یک زخم کوچک می تواند عفونی شود. اگر بعد از ایجاد جراحت به باکتری فرصت دهیم که در محل زخم باقی بماند یا به نحوی باعث آلوده شدن زخم گردیم، عفونت می تواند در محل زخم اغاز شود.زخم را تمیز کنید. محل زخم را زیر آب شیر بگیرید تا چنانچه گرد و خاک یا آلودگی در محل زخم وجود دارد شسته شده و برطرف گردد. از صابون یا پراکسیدئیدروژن یا ید برای شستشوی زخم استفاده نکنید زیرا باعث تحریک جراحت می شود. سپس از کرم های آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت استفاده کنید و زخم را با باندهای استریل پانسمان کنید. پانسمان را هر روز تعویض کنید با استفاده از صابون پوست اطراف زخم را بشویید و تمیز نگه دارید روزانه به بررسی زخم برای علائم عفونت مانند قرمزی یا چرک و ترشحات ……. بپردازید.

 

به پزشک مراجعه کنید

قبل از اینکه یک زخم کوچک به یک دردسر بزرگ تبدیل شود حتماً به پزشک مراجعه کنید.

 

هنگام ترمیم بافت بروی آن فشاری وارد نکنید

برای مثال چنانچه زخم در کف پای شما است (غالباً در افراد دیابتی کف پا محل ایجاد پینه و تاول است) کمتر بروی آن فشار وارد کنید این کار باعث می شود ترمیم سریع تر انجام شود.

 

زخم های ناحیۀ پا در افراد دیابتی خطرناکند

پاها و قوزک پا مناطقی هستند که بسیار مستعد ایجاد زخم های دیابتی می باشند زیرا ترمیم زخم در ناحیۀ زیر زانو تفاوت دینامیکی خاصی نسبت به سایر نقاط بدن دارد. این نواحی بسیار مستعد تورم هستند که این تورم از ترمیم زخم ممانعت می کند.

 

چنانچه شما زخمی بروی بازویتان داشته باشید سعی می کنید آن را زیاد حرکت ندهید اما چنانچه در پاهایتان زخمی ایجاد شود، نمی توانید از حرکت دادن آن اجتناب کنید. غالباً پاهای افراد دیابتی زخم  می گردد زیرا افراد دیابتی نسبت به افراد عادی بیشتر به پینه، خشکی پوست و تخریب اعصاب ناحیۀ پا مبتلا می شوند. تمام این موارد باعث افزایش احتمال ایجاد زخم های باز و ایجاد عفونت در این افراد می گردد از طرفی از دست رفتن حس در پاها و ضعف بینایی عوامل دیگری هستندکه احتمال ایجاد زخم را در این افراد افزایش می دهد.

 

بنابراین این افراد حتی ممکن است از ایجاد زخم در پای خود مطلع نشوند، بخصوص اگر زخم کوچک باشد و تا زمانیکه زخم به  مشکل بزرگی تبدیل نشده است آنها از وجود آن بی اطلاع باقی می مانند. زمانیکه زخم به مشکل جدی مبدل شود تنها مشکل، درد و ناراحتی نیست بلکه ممکن است آنچنان به بافت و استخوان آسیب رسیده باشد که چاره ای جز قطع عضو باقی نماند. تحقیقات نشان داده است که سابقۀ قطع عضو در افراد دیابتی که زخم هایی در ناحیۀ انتهایی پاها داشته اند بسیار زیاد است بنابراین بر اساس گزارشات تحقیقاتی، اهمیت مراقبت از زخم های کوچک قبل از تبدیل به مشکلات حاد مشخص می گردد.

 

چگونه از ایجاد زخم جلوگیری کنیم

بهترین راه حل برای پرهیز از مشکلات مرتبط با زخم در افراد دیابتی جلوگیری از ایجاد زخم در مرحلۀ اول است برای این کار به نکات زیر توجه کنید.

 

پاهای خود را روزانه بررسی کنید.

پاهای خود را از نظر هر گونه تاول، پینه، کنده شدن پوست و قرمزی پوست بررسی کنید. این معاینه مهمترین کاری است که برای جلوگیری از خطرات پای دیابتی باید انجام دهید. چنانچه دچار ضعف بینایی هستید از دیگران برای معاینۀ روزانۀ پاهای خود کمک بگیرید.

 

به پوست خود توجه کنید.

به هر مورد کوچکی را که بنظر زیاد مهم نمی رسد توجه کنید برای مثال مشکلات کوچک پوستی نظیر فولیکویهای عفونی شدۀ مو بروی پوست یا ناحیه ای اطراف ناخن که التهاب دارد و در صورت مواجهه با این مشکلات با پزشک خود مشورت کنید.

 

پاهای خود را مرطوب کنید.

از نرم کننده های مناسب برای نرم نگه داشتن و انعطاف پوست خود استفاده کنید. اما از لوسیونها و کرم های مرطوب کننده بین انگشتان استفاده نکنید زیرا سبب ایجاد عفونت قارچی می شود. برای درمان مشکل پای ورزشکاران به جای کرم ضد قارچ از ژل ضد قارچ استفاده کنید زیرا ژل باعث ایجاد رطوبت بین انگشتان نمی شود.

 

از پای پوش مناسب استفاده کنید.

از کفش هایی استفاده کنید که مانع از تاول زدن پاهایتان شود. کفش هایی که جلو بسته باشند احتمال جراحت پاها را کاهش می دهند. حتی بهتر است از دمپایی های جلو بسته درخانه استفاده کنید تا از ایجاد جراحت درپاهایتان جلوگیری کند چنانچه درپیدا کردن کفش سایز خود مشکل دارید بهتر است کفش مناسب خود را سفارش دهید.

 

هر روز کفش های خود را بررسی کنید.

افراد دیابتی مبتلا به نوروپاتی ممکن است حس پاهای خود را از دست داده باشند. بهمین علت اگر درون کفش آنها جسمی خارجی وجود داشته باشد، متوجه نمی شوند و با وجود آن شیء خارجی به راه رفتن ادامه می دهند.این کار ممکن است باعث ایجاد جراحت در پاهای آنها شود از سوی دیگر با بررسی قسمت های کفش متوجه پاره شدن یا سفت شدن نواحی داخلی کفش خواهید شد.

 

از جوراب مناسب استفاده کنید.

از جوراب هایی که رطوبت پوست را خارج می کنند، استفاده کنید. از جورابهای دارای درز استفاده نکنید جورابهای مخصوص افراد دیابتی در فروشگاهها و داروخانه ها موجود است. بهتر است از این نوع جوراب ها خریداری کنید.

 

هر روز پاهای خود را بشویید.

بعد از شستشوی پاها، آنها را به دقت خشک کنید حتی لای انگشتانتان را با دقت خشک نمایید. بعد از هر بار استحمام با یک سنگ پا سعی کنید قسمت های شاخی( سخت) ایجاد شده روی پوست را به آرامی با ساییدن جدا کنید. هرگز قسمت های پینه بسته را با قیچی یا ناخن گیر نبرید.

چنانچه ناخن ها به سمت پوست رشد کنند باعث بروز مشکلاتی در پا می شوند. بنابراین در ویزیت های پزشکی بهتر است پاهایتان توسط پزشک یا پرستار معاینه شود.

 

دیابت خود را کنترل کنید.

جلوگیری از مشکلات زخم های جدی در پاها با کنترل قند خون و دیابت مرتبط است. این کنترل شامل اندازه گیری قندخون، فشار خون، کلسترول خون، تبعیت از رژیم غذایی مناسب، خوردن به هنگام و به اندازۀ داروها یا تزریق داروهای تجویز شده در زمان مورد نظر، ترک سیگار و ویزیت منظم پزشکی است. متخصصین مراقبت های دیابتی با تشکیل تیم یا گروه مراقبتی برای دیابت تأکید دارند. این تیم شامل متخصصین دیابت، متخصصین چشم، پرستار دیابت، مشاور تغذیه ، کارشناس ورزش و خود بیمار است.

 

 

درمان زخم پای دیابتی با زالو

درمان دیابت

 

درمان زخمهای دیابتی | علل و راه های درمانی موثر

 

 

منبع : ایسنا / بیتوته

به این مطلب امتیاز دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا