خرید تلویزیون هوشمند | نکات مهم هنگام خرید تلویزیون

جدیدترینهای تکنولوژی در خدمت شما هستیم. با ما همراه باشید.

خرید تلویزیون ، خرید تلویزیون هوشمند

چند نکته اساسی برای خرید تلویزیون هوشمند

با پیشرفت تکنولوژی، محصولات صوتی و تصویری هم به روز شده‌اند ازجمله تلویزیون‌های هوشمند، ال‌ای‌دی، ‏اولد، ۴‏K ‎یا‎ HDR. ‎دنیای تلویزیون‌ها هر روز درحال تغییر و به روز‌رسانی است، اما در عین حال اگر قصد خرید داشته ‏باشید، دچار سردرگمی می‌شوید؛ چرا که تعداد بسیار زیادی از انواع تلویزیون‌های‎ HD ‎ یا ۴‏K Ultra HD ‎ در مغازه‌ها ‏از صفحه‌های نمایش بزرگ گرفته تا تلویزیون‌هایی بسیار پیشرفته وجود دارند که می‌توانند به قیمت یک خودرو باشند‎.‎‏ آن‌چه در ادامه می‌‏خوانید نکاتی است که هنگام خرید تلویزیون باید به آن توجه داشته باشید.‏

اندازه تصویر: پیدا کردن مناسب‌ترین گزینه

تلویزیونی با میزان نرخ نوسازی‎ (Refresh) ‎کمتر از ١٢٠ هرتز خریداری نکنید‎. تلویزیون‌های اولد بهتر از نمونه‌های ال‌ای‌دی یا ال‌سی‌دی هستند، اما به‌طور قابل توجهی گران‌ترند.‎

برای مدل‌های پیشرفته، به دنبال تلویزیون‌هایی باشید که قابل انطباق با‎ HDR ‎هستند و رنگ‌هایی واقعی‌تر و کنتراست بهتر به ‏شما ارایه می‌کنند‎. ویژگی‌های نسبت کنتراست را نادیده بگیرید. تولیدکنندگان مختلف در مورد اعداد مختلف در این زمینه گاهی اوقات اغراق می‌‏کنند. سعی کنید که به چشمان خود اعتمادکنید.‎

به دنبال تلویزیونی باشید که حداقل چهار خروجی‎ HDMI ‎داشته باشد. خریداران ۴‏K ‎باید در مورد قابلیت انطباق با‎ HDCP ‎نیز ‏سوال کنند‎.‎ تلویزیون‌های خمیده به نوعی تنها زیبا هستند و مد روز. مزیت کیفیت تصویری بهتری نسبت به بقیه ندارند‎.

بسیاری از تلویزیون‌ها از نوع هوشمند هستند و امروزه خیلی از مدل‌ها به اپلیکیشن‌های آنلاین متصل می‌شوند. تصور نکنید ‏که تنها برند مورد علاقه شما دارای این قابلیت است.‏ سعی کنید که باندهای مخصوص برای صدا بخرید. از آن‌جا که صفحه‌های تلویزیون هر روزه باریک‌تر می‌شود، کیفیت صدا ‏بسیار افت داشته است‎.

رزولوشن تصویر: ۴‏K ‎یا‎ HD؟

رزولوشن به میزان دقت تصویر تلویزیون گفته می‌شود که معمولا خطوط افقی از پیکسل‌ها است. رزولوشن در این مرحله ‏چندان مورد نظر نیست، اما یک تلویزیون‎ HD ‎باید حداقل ٧٢٠‏p ‎را پشتیبانی کند که یعنی تلویزیون ٧٢٠ خط را به صورت ‏همزمان (یا در یک لحظه) نشان می‌دهد. تلویزیون‌های‎ HDTV ‎دیگر از فرمت ١٠٨٠‏p HD ‎پشتیبانی می‌کنند که همچنین تحت ‏عنوان‎ full HD ‎شناخته می‌شود و ١٠٨٠ خط رزولوشن دارد. اما در این مرحله، از تلویزیون‌های ١٠٨٠‏p ‎نیز صرف نظر می‌‏کنیم‎

اگر می‌خواهید رنگ‌های بیشتری داشته باشید، ‏HDR ‎تهیه کنید

HDR قابلیت جدیدی در تلویزیون‌های ۴‏K Ultra HD ‎است که مخفف محدوده پویایی بالا یا‎ High Dynamic Range ‎است. ‏این نوع تلویزیون‌ها، رنگ‌ها، کنتراست و شفافیت بیشتری را ارایه می‌کنند.‎ HDR ‎گزینه به روز شده از ۴‏K ‎یا‎ Ultra HD ‎است. برای این قابلیت جدید، تولیدکنندگان مختلف نام‌های جدیدی را برای مدل‌های خود ابداع کرده‌اند تا تفاوت آنها با تلویزیون‌‏های ۴‏K Ultra HD ‎مشخص شود‎.‎‏ البته این به آن معنا نیست که یک تلویزیون را تنها به خاطر پشتیبانی از قابلیت‎ HDR ‎خریداری ‏کنید و دیگر موارد را هم در نظر بگیرید. همچنین اگرقصدخریدتلویزیونHDRدارید در نظر داشته باشید بهترین گزینه پیش ‏روی شما، نوعی از‎ HDR ‎است که قابلیت انطباق با تصاویر دالبی را داشته باشد، چرا که این نوع قالب به نظر می‌رسد که در ‏حال مرسوم شدن است‎

.‎

نرخ نوسازی: سریع‌تر بهتر است

نرخ نوسازی، که به صورت هرتز‎ (Hz) ‎بیان می‌شود، نشان می‌دهد که چند بار در هر ثانیه یک تصویر بر روی صفحه نمایش ‏بازتولید می‌شود. نرخ نوسازی استاندارد ۶٠ بار در هر ثانیه یا ۶٠ هرتز است. با این حال، در صحنه‌هایی که دارای اشیای ‏متحرک سریع هستند، نرخ نوسازی، ۶٠ هرتز می‌تواند باعث ایجاد تاری و تلاطم شود، به‌خصوص در تلویزیون‌های ال سی ‏دی‎ HD ‎. بنابراین برای ایجاد یک تصویر ثابت‌تر، تولیدکنندگان نرخ نوسازی را تا ١٢٠ هرتز (و در برخی موارد تا ٢۴٠ هرتز) ‏افزایش می‌دهند‎. درنهایت به یاد داشته باشید تلویزیونی با نرخ نوسازی کمتر از ١٢٠ هرتز خریداری نکنید‎

.‎

HDMI ‎و اتصالات: انتخاب گزینه‌های بیشتر

ممکن است شبیه چاره‌اندیشی به نظر برسد، اما به تعداد ورودی‌های‎ HDMI ‎یک دستگاه توجه کنید. تولیدکنندگان در راستای ‏کاهش هزینه‌ها ممکن است ورودی‌های‎ HDMI ‎کمتری را در پشت دستگاه جاسازی کنند. این پورت‌ها می‌توانند سریعا استفاده ‏شوند: با اضافه کردن یک باند صوتی، یک‎ Roku ‎یا‎ Chromecast ‎ و یک کنسول بازی، تا همین حالا شما سه پورت را استفاده ‏کرده‌اید‎.

راهنمای خرید تلویزیون هوشمند: یازده نکته برای خرید این دستگاه که هیچ کس نمی داند
تلویزیون هوشمند، ال ای دی، اولد، ۴K یا HDR. دنیای تلویزیون ها هر روزه در حال بهتر شدن است، اما در عین حال باعث سردرگمی می شود. امروزه تعداد بسیار زیادی از انواع تلویزیون های HD و یا ۴K Ultra HD در مغازه ها وجود دارد، از صفحه های نمایش بزرگ گرفته تا تلویزیون هایی بسیار پیشرفته که می تواند قیمت یک خودرو باشد.

در این مقاله سعی داریم شما را در تصمیم گیری بهتر یاری کنیم.

نکاتی سریع

اگر عجله دارید، چند نکته ی زیر را می توانید پیش از خرید تلویزیون در نظر بگیرید. در ادامه به هر یک از این موارد با جزئیات بیشتر می پردازیم.

اگر قصد دارید که تصمیمی آینده محور بگیرید، کمتر از رزولوشن ۴K نخرید (به عنوان مثال مدل های ۱۰۸۰p را خریداری نکنید).
انتظار داشته باشید که برای یک تلویزیون ۴K بین ۵۰ تا ۵۵ اینچ حدود ۵۰۰ دلار (بیش از دو میلیون و سیصد هزار) و برای یک مدل ۶۵ اینچ حدود ۹۰۰ دلار (بیش از چهار میلیون تومان) هزینه کنید.

تلویزیونی با میزان نرخ نوسازی (Refresh) کمتر از ۱۲۰ هرتز خریداری نکنید.
برای مدل های پیشرفته، به دنبال تلویزیون هایی باشید که قابل انطباق با HDR هستند و رنگ هایی واقعی تر و کنتراست بهتر به شما ارائه می کنند.

تلویزیون های اولد بهتر از نمونه های ال ای دی و یا ال سی دی هستند، اما به طور قابل توجهی گران تر به شمار می روند.
ویژگی های نسبت کنتراست را نادیده بگیرید. تولیدکنندگان مختلف در مورد اعداد مختلف در این زمینه گاهی اوقات اغراق می کنند. سعی کنید که به چشمان خود اعتماد نمایید.
به دنبال تلویزیونی باشید که حداقل چهار خروجی HDMI داشته باشد. خریداران ۴K باید در مورد قابلیت انطباق با HDCP نیز سؤال کنند.

تلویزیون های خمیده به نوعی تنها زیبا هستند و مد روز. مزیت کیفیت تصویری بهتری نسبت به بقیه ندارند.
بسیاری از تلویزیون ها از نوع هوشمند هستند و امروزه خیلی از مدل ها به اپلیکیشن های آنلاین متصل می شوند. تصور نکنید که این امر اتفاق خیلی بزرگی است.
سعی کنید که باندهای مخصوص برای صدا بخرید. از آنجا که صفحه های تلویزیون هر روزه باریک تر می شود، کیفیت صدا بسیار افت داشته است.

اندازه تصویر: پیدا کردن مناسب ترین گزینه

هنگام خرید تلویزیونی با عملکردی عالی یا معمولی، مهم ترین نکته ای که باید در نظر بگیرید، اندازه تصویر است. در نظر بگیرید که به صورت همزمان چند نفر تلویزیون تماشا می کنند و این که قرار است تلویزیون را کجای خانه بگذارید. آنگاه، بزرگ ترین صفحه نمایشی که مناسب فضای محیط و بودجه ی شما است، انتخاب نمایید. مناسب ترین گزینه در دنیای امروزی، با در نظر گرفتن قیمت، عملکرد و شرایط اتاق نشیمن چیزی بین ۵۵ تا ۶۵ اینچ است.

اندازه ی تصویر همچنین به این مسئله هم بستگی دارد که چقدر نزدیک به تلویزیون می نشینید. معمولاً اگر پیکسل های تلویزیون را می بینید، بیش از حد نزدیک نشسته اید. قانونی سرانگشتی برای محاسبه ی مناسب ترین فاصله از تلویزیون آن است که سه برابر ارتفاع تلویزیون را برای مدل های HD و یک و نیم برابر ارتفاع صفحه را در نمونه های ۴K Ultra HD در نظر بگیریم. به عبارت دیگر، فاصله ی شما نسبت به تلویزیون های ۴K Ultra HD باید دو برابر مدل های دیگر باشد.

اگر این فرصت را دارید، به فروشگاه بروید و خانواده ی خود را نیز ببرید و از نزدیک تلویزیون ها را ببینید. اگرچه مدل های ۴K هنوز هم کمیاب هستند، اما اگر می خواهید نزدیک یک صفحه نمایش بزرگ بنشینید، شاید فناوری های رزولوشن بالاتر مناسب شما باشند.

نکته ی نهایی: اندازه ی صفحه ای را انتخاب کنید که مناسب فاصله ی شما از تلویزیون هنگام نشستن باشد. ما با مدل های ۵۵ اینچ شروع می کنیم.

رزولوشن تصویر: ۴K یا HD؟

رزولوشن به میزان دقت تصویر تلویزیون گفته می شود که معمولاً خطوط افقی از پیکسل ها است. رزولوشن در این مرحله چندان مورد نظر نیست، اما یک تلویزیون HD باید حداقل ۷۲۰p را پشتیبانی کند که یعنی تلویزیون ۷۲۰ خط را به صورت همزمان (یا در یک لحظه) نشان می دهد. تلویزیون های HDTV دیگر از فرمت ۱۰۸۰p HD پشتیبانی می کنند که همچنین تحت عنوان full HD شناخته می شود و ۱۰۸۰ خط رزولوشن دارد. اما در این مرحله، از تلویزیون های ۱۰۸۰p نیز صرف نظر می کنیم.

این امر بدان خاطر است که تولیدکنندگان تلویزیون به سرعت در حال تغییر کاربری از HDTV به Ultra HD (که همچنین ۴K نامیده می شوند) هستند. این مدل های ۴K دارای چهار برابر تعداد پیکسل در مقایسه با تلویزیون های HDTV کنونی هستند. در این مورد صحبت از ۲۱۶۰ خط افقی یا میزان پیکسل ۳۸۴۰×۲۱۶۰ است. بزرگ ترین مزیت این نوع تلویزیون ها آن است که اشیای کوچک تصویر جزئیات بیشتری دارند و متن به خوبی دیده می شود. در کل، تصاویر باکیفیت تر هستند و زنده تر از تصاویر HDTV به نظر می رسند، اما مزایای آن می تواند ظریف به نظر برسد.

تصاویر ویدیویی Ultra HD در صورتی که آنها را پیدا کنید، عالی هستند، اما در حال حاضر هیچ شبکه ی تلویزیونی و یا ماهواره ای از نوع ۴K نیستند. اگرچه، تلویزیون های Ultra HD می توانند محتوای HD کنونی را ارتقا ببخشند، اما نتیجه ی آنها ترکیبی است و آن قدر که برنامه های ۴K اصلی باید به نظر برسند، نخواهد بود.

با در نظر گرفتن این نکات، مدل های Ultra HD در حال جایگزین شدن به جای تلویزیون های HDTV هستند. برای مثال، ویزیو دیگر در مجموعه محصولات خود تنها یک مدل HDTV دارد.

نکته ی نهایی: تلویزیون های Full HD 1080p هنوز هم مهم ترین میزان رزولوشن در میان تلویزیون های امروزی هستند، اما ۴K به شکل فزاینده ای در حال تبدیل شدن به گزینه ای استاندارد است و اگر می خواهید از خرید مجدد در آینده صرف نظر کنید، گزینه ی بهتری به شمار می رود.

اگر می خواهید رنگ های بیشتری داشته باشید، HDR تهیه کنید

HDR قابلیت جدیدی در تلویزیون های ۴K Ultra HD است که مخفف محدوده ی پویایی بالا یا High Dynamic Range می باشد. این نوع تلویزیون ها رنگ ها، کنتراست و شفافیت بیشتری را ارائه می کنند. HDR گزینه ی به روز شده از ۴K یا Ultra HD است. برای این قابلیت جدید، تولیدکنندگان مختلف نام های جدیدی را برای مدل های خود ابداع کرده اند تا تفاوت آنها با تلویزیون های ۴K Ultra HD مشخص شود.

بسیاری از تولیدکنندگان تلویزیون در حال حاضر عنوان Ultra HD Premium را برای مدل های خود به کار می برند.

مدل های دالبی نسخه ی مرسوم تری از HDR هستند که توسط سازندگان نوع صدای دالبی تولید شده است. به صورت فرضی، تلویزیون های تصویر دالبی باید معیارهای سختگیرانه تری را داشته باشند تا بتوانند محتوای HDR را پخش کنند، اما تا زمانی که آزمایشاتی بر روی آنها انجام نشود، نمی توان ادعای سازندگان آنها را باور کرد و تفاوت عملکرد کیفی آن باید مورد بررسی قرار گیرد.

در اینجا برخی سوءتفاهم ها در زمینه ی HDR وجود دارد. برخی از تلویزیون ها قابل انطباق با Ultra HD Premium هستند (به عنوان مثال سامسونگ)، در حالی که برخی با دالبی انطباق دارند (مانند ویزیو و سونی) و برخی دیگر قابل انطباق با موارد استاندارد هستند (مثل ال جی). تکنی کالر استاندارد خود را وارد بازار کرده که Technicolor Advanced HDR نام دارد و انتظار می رود که در زمینه فضای HDR با سیستم های دالبی رقابت کند.

در حال حاضر برنامه هایی با کیفیت HDR چندان موجود نیستند، اما این امر در حال بهتر شدن است. امروزه فیلم های بسیاری با قالب بلوری آمده و کیفیت HDR در برخی از سایت های پخش فیلم ارائه گردیده است. برخی از مهم ترین سازندگان کیفیت ۴K بلوری همچنین تضمین داده اند که کیفیت آنها قابل ارتقا به HDR است، اما پیش از خرید حتماً این مسئله را بررسی کنید. در نهایت اینکه برخی از شبکه های تلویزیونی قالب انحصاری خود در زمینه ی HDR را دارند که اچ ال جی نام دارد، بنابراین باید انتظار داشت که کیفیت HDR در نها فیلم ها و حتی تصاویر زنده ی تلویزیونی به کار رود.

نکته ی نهایی: یک تلویزیون را تنها به خاطر پشتیبانی از قابلیت HDR خریداری نکنید، چرا که هنوز این استاندارد به طور کامل تثبیت نشده است. اما اگر می خواهید بهترین گزینه را تهیه کنید، نوعی از HDR را بخرید که قابلیت انطباق با تصاویر دالبی را داشته باشد، چرا که این نوع قالب به نظر می رسد که در حال مرسوم شدن باشد.

نرخ نوسازی: سریعتر بهتر است

نرخ نوسازی ، که به صورت هرتز (Hz) بیان می شود، نشان می دهد که چند بار در هر ثانیه یک تصویر بر روی صفحه نمایش بازتولید می شود. نرخ نوسازی استاندارد ۶۰ بار در هر ثانیه یا ۶۰ هرتز است. با این حال، در صحنه هایی که دارای اشیاء متحرک سریع هستند، نرخ نوسازی، ۶۰ هرتز می تواند باعث ایجاد تاری و تلاطم شود، به خصوص در تلویزیون های ال سی دی HD. بنابراین، برای ایجاد یک تصویر ثابت تر، تولیدکنندگان نرخ نوسازی را تا ۱۲۰ هرتز (و در برخی موارد تا ۲۴۰ هرتز) افزایش می دهند.

از آنجایی که تصاویر ثانیه ای زیادی در محتوای اصلی ویدیو وجود ندارد، تلویزیون ها نرخ های نوسازی سریع تر را به شیوه های مختلفی اداره می کنند. یکی از روش ها این است که به سادگی تصاویر سیاهی بین تصاویر اصلی وارد می نمایند و با فریب چشم های بیننده باعث دیدن یک تصویر واضح تر و ثابت تر می شود. یکی دیگر از تکنیک ها این است که تصاویر جدیدی را تولید و وارد می کنند– نشان دادن حالت حرکت بین دو عکس مجاور– در طول نمایش حرکت واقعی تر به نظر می رسد. با این حال، بسته به اینکه پردازش ویدئو چطور انجام شده است، می توان یک فیلم یا برنامه طنز را به صورت تخت ساخت یا همچون سریال های آبکی قدیمی که بسیار ضعیف بودند.

یک عبارت احتیاطی: از اصطلاحات “نرخ نوسازی موثر” مطلع شوید، به این معنی که نرخ واقعی فریم نصف میزان اعلام شده است (به عنوان مثال، یک «نرخ نوسازی مؤثر ۱۲۰ هرتز» در واقع میزان ۶۰ هرتز است).

نکته نهایی: تلویزیونی با نرخ نوسازی کمتر از ۱۲۰ هرتز خریداری نکنید.

تلویزیون هوشمند

HDMI و اتصالات: انتخاب گزینه های بیشتر

ممکن است شبیه چاره اندیشی به نظر برسد اما به تعداد ورودی های HDMI یک دستگاه توجه کنید. تولیدکنندگان در راستای کاهش هزینه ها ممکن است ورودی های HDMI کمتری را در پشت دستگاه جاسازی کنند. این پورت ها می توانند سریعاً استفاده شوند: با اضافه کردن یک باند صوتی، یک Roku یا Chromecast و یک کنسول بازی، تا همین حالا شما سه پورت را استفاده کرده اید.

اگر تصمیم گرفته اید که دل به دریا بزنید و ۴K Ultra HD خریداری کنید، مطمئن شوید که پورت های این دستگاه از HDMI 2.0 پشتیبانی می کنند تا با منابع آینده Ultra HD سازگار باشد. بسیاری از تلویزیون ها در بازار فقط دارای یک پورت هستند که از طرح محافظت کپی ۴K شناخته شده به عنوان HDCP 2.2 (حفاظت از محتوای دیجیتال با پهنای باند بالا) پشتیبانی می کند.

نکته نهایی: به دنبال حداقل چهار پورت HDMI؛ خریداران ۴K باید درباره سازگاری HDCP بپرسند.

انواع تلویزیون و تشریح زبان فنی: ال سی دی، ال ای دی ال سی دی، اولد

به غیر از دستگاه های محافظتی، اساسا فقط دو نوع تلویزیون در بازار وجود دارد: ال سی دی و اولد. شما احتمالاً یک تلویزیون ال سی دی خریداری می کنید، مگر اینکه درآمد زیادی داشته باشید.

دستگاه های LED و LCD

بهترین بخش تلویزیون های امروزه LCD های نوع LED است. این دستگاه های HD و Ultra HD از دیودهای منتشر کننده ی نور (تحت عنوان LED) برای روشنایی صفحه LCD استفاده می کنند و می توانند بسیار نازک باشند. بسیاری از این تلویزیون ها می توانند بخش های خاصی از صفحه نمایش را به صورت پویا روشن کنند و بخش های دیگر را برای نمایش بهتر ترکیبی از زمینه های روشن و تاریک در یک صحنه تیره نمایند – ویژگی ای که به عنوان تاریکی فعال یا تاریکی موضعی شناخته می شود. دستگاه های LCD نوع LED بدون پیچیدگی می توانند قیمتی معادل ۲۰۰ دلار برای یک صفحه نمایش ۳۲ اینچی داشته باشند، در حالی که بالاترین مدل ۹۰ اینچی آن می تواند ۸۰۰۰ دلار باشد.

اکثر دستگاه های LCD از LED ها روی لبه ی صفحه استفاده می کنند. بهترین این مدل ها از نور دادن فعال پشتیبانی می کنند، اما صرفاً دستکاری نور در امتداد لبه ها، برخی از عجایب دیجیتالی را ارائه می نماید.

آرایش کاملی از LED های دارای دیودهای نوری مستقر در پشت صفحه نمایش وجود دارند و در یک شبکه از «مناطق» آن می تواند به صورت جداگانه روشن یا تاریک شود. چنین تنظیماتی نور پس زمینه را دقیق تر می کند و تصویر باکیفیت تری را از نظر کنتراست ارائه می دهد. ردیف کاملی از نور پس زمینه تنها در مدل های گران قیمت استفاده می شد، اما با مجموعه های Ultra HD که با قیمت های پایین تر به بازار آمدند، این ویژگی در تلویزیون ها با قیمتی نسبتاً ارزان تر به فروش می رسد.

یکی دیگر از تکنولوژی های LCD، نقطه کوانتومی است که بیش از پیش در حال رایج تر شدن است و توسط تجهیزات HDR برای ایجاد یک آرایش کامل تر از رنگ و روشنایی بیشتر به وجود آمده تا میزان رنگ ها و روشنایی بیشتری ارائه نماید. یک LCD که از نقاط کوانتومی استفاده می کند، اساسا دارای یک لایه دیگر است و یا «ریلی» از نقاط نانو کریستال اندازه های مختلف اضافه می کند که با نور پس زمینه LED آنها برخورد می کند. نتیجه طیف گسترده تری از رنگ و افزایش روشنایی است. توجه داشته باشید که برخی از برندها برچسب های گیج کننده ای ارائه می نمایند. جدیدترین دستگاه های سامسونگ به نام “QLED” خوانده می شوند. اینها تلویزیون های LCD نقطه کوانتومی هستند که نباید با OLED اشتباه گرفته شوند.

موافقان: انواع مختلفی از قیمت ها، اندازه ها و قابلیت ها؛ برخی از مدل های Ultra HD 4K قابل خریداری هستند؛ صفحات نمایش حتی در نور آفتاب هم به خوبی قابل دیده شدن هستند؛ کیفیت تصویری به صورت مداوم با ردیفی از نور پشتی و فناوری نقطه کوانتومی در حال بهینه شدن است.

مخالفان: هنگام پخش حرکات سریع، نقطه ی ضعف آنها دیده می شود. به عنوان مثال در هنگام پخش مسابقات ورزشی؛ برخی از جزئیات سایه ها از دست می رود، چون پیکسل ها به صورت کامل تاریک نمی شوند (حتی با ردیف کاملی از نور پشتی)؛ تصاویر هنگام تماشا از کناره ها محو می شوند (خارج از محور).

تلویزیون های OLED

تلویزیون های OLED یک درجه بهتر از مدل های LCD نوع LED هستند که دارای چند ده نقطه روشنایی می باشند. در قسمت نور پشتی، تلویزیون های اولد دارای یک لایه LED ارگانیک هستند که در سطح پیکسل کنترل می شوند تا رنگ سیاه قدیمی به دست آید و سطح بسیار بالایی از کنتراست حاصل گردد. (تصویر آتش در کنار آسمان سیاه رنگ صحنه ی مورد علاقه در فناوری های اولد است.)

با توجه به اینکه برندهایی همچون پاناسونیک، فیلیپس و سونی نیز امسال این نوع تلویزیون ها را روانه ی بازار کرده اند، دیگر می توان گفت که تنها ال جی نیست که در این حوزه فعالیت می نماید. بسیاری از مدل ها دارای رزولوشن Ultra HD 4K هستند، اما تعدادی از مدل های OLED HD هنوز هم وجود دارند. قیمت ها از دو هزار دلار برای تلویزیون های ۵۵ اینچی تا ۵ هزار دلار یا بیشتر برای مدل های Ultra HD 4K 65 اینچی متفاوت است.

موافقان: بهترین کیفیت تصویر، بدون نوار، رنگ هایی کاملاً طبیعی، رنگ سیاه دارای عمق بیشتر و کنتراست و جزئیات سایه ی بیشتر در مقایسه با تلویزیون های ال سی دی حاصل می گردد؛ کیفیت تصویر هنگام تماشا از کناره ها ثابت است.

مخالفان: قیمت هایی بسیار بالا؛ میزان نقطه ی اوج روشنایی نسبت به نمونه های LCD کمتر است؛ در مورد اینکه به مرور زمان صفحه نمایش به چه صورت باقی می ماند کسی چیزی نمی داند، به عنوان مثال، در صورتی که تصویری استاتیک و ثابت به مدتی طولانی پخش شود، آیا حالت شبح در تصاویر دیده می شود یا خیر.

تلویزیون های صفحه خمیده: لازم نیستند

نوآوری دیگری که توجه خریداران را به خود جلب کرده، تلویزیون های خمیده هستند که بیشتر برای تلویزیون های OLED و LCD های ۴K به کار می روند. تولیدکنندگان این ایده را دارند که تجربه ی تماشای تلویزیون با این مدل ها نوعی تماشای همه جانبه می شود.

اما، علاوه بر اینکه، تلویزیون های خمیده هیچ مزیت فنی نسبت به دیگر انواع تلویزیون ها ندارند، بلکه همچنین دارای برخی نقاط ضعف کاملاً مشخص هم هستند. برای مثال، خمیدگی صفحه، کمی باعث اعوجاج تصویری می شود و زاویه ی دید در دسترس را کاهش می دهد، در نتیجه، بهترین حالت نمایش را برای کسانی که از روبرو تلویزیون می بینند کمی محدود می نمایند. مدل های ال ای دی همچنین کمتر احتمال دارد که روشنایی یکنواختی را در سراسر صفحه ارائه نمایند.

علاوه بر اینها، برخی از شرکت های آزمایش کننده گزارش داده اند که این خمیده بودن در درازمدت باعث خستگی بیننده می شود. در سویی دیگر، بسیاری از مالکان اولیه ی این نوع تلویزیون ها اعلام کرده اند که بعد از مدتی تماشای این نوع تلویزیون ها، تفاوت را احساس نمی کنند و اعوجاج تصویری را تشخیص نمی دهند.

مدل های خمیده گران تر هم هستند: برای مثال، یک مدل LCD خمیده از نوع ۴K حدود دویست دلار گرانتر از مدل های صفحه تخت است. سامسونگ و الجی دو تولیدکننده ای هستند که این نوع تلویزیون ها را ساخته اند، اما شرکت های دیگر اقدام به تولید این مدل نکرده اند.

نکته ی نهایی: تلویزیون های خمیده مدل هایی گران قیمت و منطبق با مد روز هستند که الزاماً هیچ مزیت بیشتری از نظر کیفیت تصویری ندارند. بسیاری از شرکت ها از تولید این مدل ها خودداری کرده اند.

تلویزیون های هوشمند: بسیاری از مدل ها در حال حاضر هوشمند هستند

تعداد روزافزونی از تلویزیون ها دارای قابلیت وای فای داخلی هستند تا کاربران به خدمات اینترنت وصل شوند و به پخش ویدئوهای مورد علاقه، دانلود فیلم های مورد نظر و همین طور بازی های ویدیویی یا حتی پست گذاشتن در فیس بوک بپردازند.

این نوع فناوری ها در حال بهینه شدن هستند. ویزیو، ال جی و اینک سامسونگ آیکون هایی را در پایین تصاویر به نمایش می گذارند. روکو نوعی واسط کاربری برای تلویزیون های اقتصادی و به صرفه از قبیل هایسنس، اینسیگنیا و تی سی ال به کار گرفته است. گوگل بستر تلویزیون اندروید خود را برای کمپانی هایی همچون سونی و لی اکو مورد استفاده قرار داده است. برخی از تلویزیون های هوشمندتر دارای خدمات بیشتری نیز هستند.

نکته ی نهایی: قابلیت های هوشمند نوعی مؤلفه ی استاندارد در تلویزیون ها است، بنابراین دیگر از آن به عنوان فاکتوری برای خرید تلویزیون یاد نمی شود.

نسبت کنتراست تصویر: اعدادی غیرقابل اتکا

نسبت کنتراست تصویر به برخی از سطوح روشنایی گفته می شود که یک تلویزیون به نمایش می گذارد. نسبت کنتراست سایه ها را بهتر نشان می دهد و در نتیجه جزئیات بیشتری به دست می آید. اما، روشی که تولیدکنندگان به اندازه گیری این نسبت می پردازند، متفاوت است. البته این ویژگی چنان بی اعتبار شده که اگر فروشنده ای خواست از این اعداد به عنوان حربه ای جهت فروش به شما استفاده کند، هرچه زودتر مغازه اش را ترک کنید و از جایی دیگر خرید نمایید.

روش اندازه گیری نسبت کنتراست در تمامی تلویزیون ها یکی است و راحت می شود اثبات کرد که چطور آنها را با هم مقایسه کنید. با این وجود، باید فیلمی با صحنه های تاریک، مثلاً فیلمی از هری پاتر را در تلویزیون پخش کنید تا بهتر بتوانید سایه ها را در آن درک نمایید. پیش از خرید یک تلویزیون میزان روشنایی، دقت تصویری و دیگر تنظیمات تصویر را آزمایش کنید و بعد به خرید بپردازید. (حالت تماشای فیلم یا پخش سینمایی را در تلویزیون فعال کنید.)

نکته ی نهایی: می توان از ویژگی نسبت کنتراست صرف نظر کرد، چرا که این ویژگی در تمامی برندها یکسان نیست.

حتی بهترین و گران قیمت ترین مدل های تلویزیون ها هم یک پاشنه آشیل دارند: صدای ضعیف. این امر به خاطر باریک بودن صفحه های تخت تلویزیون ها است و اینکه دیگر جایی برای بلندگوهای بزرگ نیست که بتوان صدایی کامل را در تلویزیون داشت. بنابراین، شما سه راه حل دارید: اول اینکه از هدفون استفاده کنید (که در آن صورت آدمی غیراجتماعی به نظر می رسید)، دوم اینکه یک سیستم صوتی مخصوص بخرید (که تنظیمات آن می تواند باعث دردسر شود) یا اینکه یک ساندبار تهیه نمایید.

ساندبارها معمولاً با قیمت هایی کمتر از ۳۰۰ دلار می توانند کیفیت سینمایی فیلم ها را ارتقا ببخشند و در عرض چند دقیقه نصب می شوند. مدل های جدیدتر به گونه ای هستند که زیر یک تلویزیون نیز قرار می گیرند و دیگر جلوی دید تلویزیون را مسدود نمی کنند. در تلویزیون هایی که روی دیوار قرار می گیرند نیز بسیاری از ساندبار زیر پایه ی تلویزیون قرار می گیرند. برخی از شرکت ها نوعی باندهای صدا طراحی کرده اند که به صورت کشویی زیر تلویزیون نصب می شود.

نکته ی نهایی: تجربه ی تماشای فیلم ها و تصاویر ورزشی با اضافه شدن یک ساندبار بهتر می شود.

نکات مهم هنگام خرید تلویزیون

خرید تلویزیون هوشمند | نکات مهم هنگام خرید تلویزیون

منبع : روزنامه شهروند / پلاز / برترین ها