بیش فعالی | عوارض و علائم بیش فعالی در بزرگسالی

روان ، علائم بیش فعالی در بزرگسالان در خدمت شما هستیم. با ما همراه باشید.

پرسشنامه بیش فعالی بزرگسالان

بیش فعالی در بزرگسالی؛ شاید شما هم گرفتارش باشید!

شاید تصور کنید که بیش فعالی مختص به کودکان است، اما باید گفت که اختلال بیش فعالی در بزرگسالی هم وجود دارد.

اختلال بیش فعالی نوعی اختلال روانی است که شامل ترکیبی از مشکلات مداوم از قبیل اختلال نقص توجه، بیش فعالی و رفتار مداخله ای است. این اختلال می تواند به روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف، اعتماد به نفس پایین و دیگر مشکلات منجر شود.

علائم بیش فعالی در بزرگسالی معمولا از همان دوران کودکی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند. در بعضی موارد، بیش فعالی، تا زمانی که فرد هنوز کودک است تشخیص داده می شود.

علائم بیش فعالی بزرگسالان ممکن است مانند علائم بیش فعالی کودکان نباشد. در بزرگسالان علائم بیش فعالی ممکن است کاهش یابد، اما ممکن است با تکانشگری و مشکلات نقص توجه همراه بوده و ادامه داشته باشد.

درمان بیش فعالی بزرگسال مشابه با درمان بیش فعالی در دوران کودکی است، هرچند برخی از داروهای بیش فعالی که برای کودکان تایید شده است برای استفاده بزرگسالان مورد تایید نیستند. درمان بیش فعالی بزرگسالان شامل داروها، مشاوره روانشناختی (روان درمانی) و درمان هر نوع بیماری روانی است که با بیش فعالی همراه است.

تست بیش فعالی در بزرگسالی

اختلال بیش فعالی یا کمبود و نقص توجه، شرایط نسبتا شایع و اغلب ناشناخته ای است. این بیماری ۴٫۴٪ از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، اکثر بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی با علائمی همراه هستند که بدون شناسایی منبع بیماری خود، از این بیماری رنج می برند.

تست بیش فعالی بزرگسالان نشان می دهد که آیا نشانه های اختلال نقص توجه و بیش فعالی در فرد وجود دارد یا خیر. هر چند هیچ کدام از آزمون ها به طور قطعی و کامل در تشخیص بیش فعالی اثر بخش نیست اما می توان با استفاده از این تست ها، احتمال اختلال نقص توجه و بیش فعالی را در خود ارزیابی کنید.

درمان بیش فعالی در بزرگسالی

درمان های استاندارد برای بیش فعالی بزرگسالان معمولا شامل دارو، آموزش و مشاوره روانشناسی است. ترکیبی از این درمان ها اغلب موثرترین درمان به شمار می رود. این درمان ها می توانند بسیاری از نشانه های بیش فعالی را از بین ببرند، اما آن ها آن را درمان نمی کنند و برای درمان مناسب ممکن است کمی زمان لازم باشد.

برخی از موارد درمانی بیش فعالی بزرگسالان عبارتند از:

داروها

در ابتدا در مورد مزایا و خطرات داروها با پزشک خود مشورت کنید. داروهای محرکی مانند محصولاتی که شامل متیل فنیدات یا آمفتامین هستند، معمولا داروهای موثر در درمان بیش فعالی بزرگسالان هستند، اما ممکن است داروهای دیگری هم تجویز شوند. به نظر می رسد که تحریک کننده ها باعث افزایش و تعادل سطوح شیمیایی مغز یا همان انتقال دهنده های عصبی می شوند.

قرص

سایر داروهای مورد استفاده برای درمان بیش فعالی در بزرگسالان شامل اتوتوکستین غیر مغزی و برخی داروهای ضد افسردگی است. داروهای ضد افسردگی نسبت به محرک ها اثر بخشی کمتری دارند، اما ممکن است گزینه های درمانی خوبی باشند. میزان مصرف داروها و دوز مناسب در هر فردی متفاوت است، بنابراین در مورد هر گونه عوارض جانبی با پزشک خود مشورت کنید.

مشاوره روانشناسی

مشاوره برای بیش فعالی بزرگسالان معمولا شامل مشاوره روانشناختی (روان درمانی)، آموزش در مورد اختلال و مهارتهای یادگیری برای کمک به موفقیت فرد است.

روان درمانی ممکن است در زمینه های زیر به فرد کمک کند:

بهبود مدیریت زمان و مهارت های سازمانی
یادگیری کاهش رفتار تکانشی

توانایی در مهارت های حل مسئله
مقابله با شکست های علمی، کاری یا اجتماعی گذشته

بهبود اعتماد به نفس
یادگیری راه هایی برای بهبود روابط با خانواده، همکاران و دوستان

ایجاد استراتژی برای کنترل خلق و خو و رفتار

تاثیر بیش فعالی بر روابط زناشویی

بیش فعالی در بزرگسالی ممکن است بر روابط زناشویی تاثیراتی بگذارد. به همین منظور الگوهای هماهنگ کننده روابط در این زمینه ارائه می شود که در آن یک یا چند زوج در آن شرکت داشته و مدیریت می شوند. زوجین در این روش از مسائلی که با آنها روبرو هستند، آگاه شده و درمان می شوند.

برخی از تاثیرات بیش فعالی در بزرگسالی بر روابط زناشویی عبارتند از:
    خشم، ناامیدی و سوء رفتار عاطفی در روابط زناشویی
علائم حواس پرتی وعدم تمرکز

از دست دادن شریک
عصبانیت و ناامیدی

احساس ناخوشایند به علت عدم توجه توسط شریک
سردرگمی و تحریک پذیری

افزودن شریک
احساس ناامیدی دائمی و این تصور که “من هرگز به اندازه کافی برای شریک خود خوب نیستم”

شکست در ایجاد یک رابطه خوب
استرس و یا اشتیاق بیش از حد

علائم فراموشی، اختلال در رفتار و تحریکات منفی در کنار شریک زندگی

درمان بیش فعالی در بزرگسالی با داروهای گیاهی

برای درمان بیش فعالی در بزرگسالی ، در کنار دارودرمانی و مشاوره های روان درمانی می توان از داروهای گیاهی و درمان های خانگی استفاده کرد.

برخی از این درمان های خانگی عبارتند از:

مصرف امگا ۳

برخی مطالعات نشان داده اند که استفاده از اسیدهای چرب امگا ۳ می تواند باعث بهبود اختلال نقص توجه، بیش فعالی و افسردگی شود. در بررسی این مطالعات، محققان دریافتند هنگامی که بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی از مکمل هایی مانند امگا ۳ برای افزایش سطح اسیدهای چرب ضروری استفاده می کنند، روند بهبود مناسبی دارند.

چای گیاهی

مصرف برخی دمنوش های گیاهی مانند چای بابونه و نعنا باعث بهبود و آرامش فرد می شود.

جنسینگ

این گیاه دارویی چینی در درمان بیش فعالی در بزرگسالی موثر است.مصرف گیاه جنسینگ باعث کاهش استرس و اضطراب در بیماران بیش فعال می شود.

جو دوسر

مصرف جو دو سر در بیمارانی که مبتلا به بیش فعالی در بزرگسالی هستند سبب کاهش بیقراری و اضطراب شده و عصاره این گیاه باعث افزایش سطح تمرکز در فرد می شود.

ویژگیهای اختلال بیش فعالی در بزرگسالان

پرسش: من خیلی در انجام کارها بی دقت و بی حوصله ام و تا حالا فکر میکردم از تنبلیمه اما اخیرا متوجه شدم که ممکنه به دلیل بیش فعالی باشد و به همین دلیل خیلی از درسهایم و از زندگیم عقب افتادم خواهش میکنم اگه ممکنه کمکم کنید.

اگر شما واقعا علائم بیش فعالی را داشته باشید نیاز دارید تا هم درمان دارویی داشته و هم راهکارهای رفتاری را به کار بندید. بیش فعالی معمولا در دوران کودکی بروز پیدا می کند و در برخی مواقع به بزرگسالی هم کشیده می شود. علایمی چون مشکل توجه و تمرکز، بی نظمی، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی و … باعث مشکلاتی در زندگی فرد شده و عملکرد او را در این حوزه های مهم که برای یک زندگی خوب و لذت بخش لازم است، تحت تأثیر قرار می دهند:

– تطابق شغلی و کاری

– عملکرد تحصیلی

– عملکرد در روابط صمیمی (روابط با فامیل و دوستان، ازدواج)

ازدواج با افراد بیش فعال

ویژگی های اختلال بیش فعال ـ کم توجهی در بزرگسالان چیست؟

۱٫ نقص توجه و تمرکز:

این نقص بخصوص برای دانشجویان مشکل زا خواهد بود. این افراد در توجه و تمرکز هنگام مطالعه و انجام امور روزمره مشکل دارند، زمانی که مشغول خواندن هستند به رویا فرو می روند، دقایق سپری می شود و آنها هنوز در همان صفحه اول در جا می زنند. مشکل عدم توجه و تمرکز باعث می شود که فرد وسایل کوچک مورد نیازش را گم کند و نداند آنها را کجا گذاشته است، مثل کلید، سوئیچ، خودکار، کیف و … و مرتب دنبال وسایل می گردد. نمی تواند مکالمات (سخنرانی، صحبت طرف مقابل، برنامه تلویزیون) را گوش دهد و در این زمان ها حواسش متوجه موضوع دیگری است.

۲٫ مشکلات حرکت:

مثل بیقراری هنگام نشستن و سرپا ایستادن، توانایی های ورزشی ضعیف تر، دست خط بد، اینها بیشتر سرپا هستند تا نشسته. در هنگامی که مجبور به نشستن هستند احساس بیقراری دارند و با پا یا دست خود ضرب می گیرند.

۳٫ رفتارهای تکانشی و بدون فکر:

فرد خیلی ناگهانی بدون مقدمه، بدون فکر کردن و بررسی عواقب پیامدهای رفتاری را انجام می دهد یا حرفی را می زند در نتیجه به علت سخنان نسنجیده ممکن است منجر به رنجش دیگران شود. یا حرفی را بزند، شوخی کند که مناسب جمع نیست و بعد از آن پشیمان شود. تصمیم گرفتن بدون فکر و عمل کردن به آن باعث می شود که عجولانه ازدواج کند، عجولانه طلاق بگیرد، عجولانه شغل خود را ترک کند، استعفا دهد یا عوض کند، بی محابا رانندگی کند، تصادفات منجر به جرح داشته باشد و …..

این علامت در نوجوانان منجر به بروز رفتارهای پر خطری مثل مصرف مواد مخدر، وارد شدن به ارتباطات جنسی محافظت نشده، رانندگی های پر خطر و … می شود.

۴٫ بی نظمی:

اتاق و میز کار او نامنظم و به هم ریخته است، هیچ چیزی در جای خودش قرار ندارد برای پیدا کردن یک کپی، مدرک و یا پرونده مورد نیاز مجبور است ساعت ها بگردد، دیگران او را شلخته و بی نظم توصیف می کنند، دیر سر کار حاضر شود، چند کار را همزمان شروع می کند آنها را به اتمام نرسانده، سراغ کار و برنامه دیگری می رود. کمد، لباس ها، و تخت و اتاق او نامرتب و به هم ریخته است.

۵٫ مشکل در روابط بین فردی:

روابط او با اطرافیان، دوستان و اعضای خانواده تحت تاثیر علایم بیماری است. به خاطر حرفها، شوخی های نسنجیده، برخوردهای تند و بدون فکر اکثر دوستان و اطرافیان خود را می رنجاند، بخاطر مشکل عدم توجه و تمرکز و فراموشکاری ممکن است نتواند به وعده و قول خود عمل کند.

۶٫ هیجانی بودن:

زود رنج و حساس است، زود از کوره در می رود، زود آرام می شود، با کوچکترین تحریکی خشمگین می شود و واکنش نشان می دهد، خلق او مرتب تغییر پیدا می کند. گاهی سر حال و شاداب و گاهی غمگین، ناراحت و در خود فرو رفته است. بتدریج که سن افزایش می یابد و شخص از دوران کودکی وارد نوجوانی و بزرگسالی می شود، بالا رفتن های خلق کمتر می شود و ما بیشتر خلق افسرده، عصبی و مضطرب را در او می بینیم.

۷٫ عدم تحمل استرس:

نسبت به استرس های معمول زندگی واکنش و پاسخ های شدید و غیرمعمول می دهد.
بیش فعالی معمولا در دوران کودکی بروز پیدا می کند و در برخی مواقع به بزرگسالی هم کشیده می شود. علایمی چون مشکل توجه و تمرکز، بی نظمی، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی و … باعث مشکلاتی در زندگی فرد شده و عملکرد او را در این حوزه های مهم که برای یک زندگی خوب و لذت بخش لازم است، تحت تأثیر قرار می دهند.

این بیماری روی عملکرد شخص در موارد زیر تاثیر می گذارد:

۱) پیشرفت تحصیلی:

ADHD ها برای رسیدن به چنین اهدافی در زندگی مشکل دارند آنها معمولاً:

۳-۲ سال کمتر از گروه کنترل تحصیل می کنند.

در دبیرستان بیشتر مردود می شوند.

کمتر وارد دانشگاه می شوند و یا کمتر آن را به اتمام می رسانند.

۲) تطابق شغلی و کاری:

بالغین ADHD بیشتر شغل خود را عوض می کنند. اغلب در دو شغل کار می کنند که این روشی برای سازگاری با احساس بیقراری و عصبی بودن آنها است در زمان هایی که فعالیتی ندارند و حوصله آنها سر می رود.

به طور کلی در کفایت و کارایی شغلی، استقلال در کار، تکمیل کردن کارها و وظایف و کنار آمدن با کارفرما و رئیس خود مشکل دارند. در سنین پایین تر وارد کار می شوند، زود شغل خود را عوض می کنند، احتمال اخراج شدن، بیکاری و ترک شغل در آنها بیشتر است.

آنها عمدتاً شغل هایی را انتخاب می کنند که فعالیت و حرکت بیشتری داشته باشد، وضعیت شغلی اینها بلاشک تحت تأثیر پیشرفت آموزشی و تحصیلی پایین تر آنهاست.

۳) روابط صمیمی:

اکثراً در روابط با دوستان، اطرافیان و خانواده تعارض و استرس را تجربه می کنند. اعتماد به نفس پایین، تجربه شکست های مزمن، اختلال توجه و تمرکز، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی، تحمل پایین ناکامی، کله شقی، سوء مصرف مواد و سایر مشکلات تأثیر منفی بر روابط بین فردی آنها دارد.

ممکن است بطور تکانشی تصمیم به ازدواج یا طلاق بگیرند. میزان طلاق و جدایی در اینها بیشتر است. هر چند یک همسر حمایتگر و صبور از زندگی با یک فرد ADHD رنج می برد و دچار خستگی و فرسودگی می شود اما وجود او می تواند خیلی در روند درمان بیمار کمک کننده باشد.

۴) والد بودن:

در مورد نقش والد بودن بزرگسالان مبتلا به ADHD باید گفت آنها والدینی صبور، قاطع و با روش انضباطی ثابت نیستند. زود از کوره در می روند، فرزندشان را بطور نامناسب تنبیه می کنند، بعد پشیمان می شوند و می خواهند رفتار نامناسب خود را جبران کنند. در نتیجه ثبات در روش های انضباطی خود ثبات ندارند.

۵) سایر مشکلات:

ریسک اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مصرف الکل، سیگار و سایر مواد مخدر در اینها بالاتر از جمعیت عمومی است. احتمال ابتلاء آنها به بیماری افسردگی، اضطراب بیشتر است، روابط جنسی را نسبت به همسالان خود در سنین پایین تر شروع می کنند، کمتر به مراقبت از خود و استفاده از روش های ضد بارداری توجه دارند، حاملگی زود هنگام و در سنین پایین در آنها بیشتر است، بیماری های مقاربتی جنسی در آنها بیشتر است، بیشتر از بقیه برابر بررسی HIV (ایدز) تست می شوند و مورد آزمایش قرار می گیرند.

تصادفات اتومبیل که منجر به جرح و آسیب های بدنی شود در اینها بیشتر است. مشکلات توجه و تمرکز و تکانشگری، رانندگی اینها را بی محابا و پرخطر می کند. ولی شاید برای شما این سوال مطرح شود که آیا همه کودکان ADHD دچار چنین سرنوشتی در دوران بزرگسالی می شوند؟ در پاسخ به این سوال باید به چند نکته اشاره کرد:

– معمولا تا سن ۱۲-۱۱ سالگی پر تحرکی واضحاً بهبود می یابد اما مشکلات توجه و تمرکز بخصوص و مشکلات رفتارهای تکانشی ادامه پیدا می کند.

– درصدی از بیماران ADHD به دوران بلوغ که می رسند خوب می شوند ولی در اکثر موارد این بیماری یک بیماری طول عمر است هر چند ممکن است نمود بیرونی علایم تغییراتی کند. در صورت تشخیص و درمان به موقع بیمار می توان از بسیاری از پیامدهای منفی آن بر زندگی فرد جلوگیری کرد.

– تمام انواع ADHD به بزرگسالی کشیده نمی شوند و زندگی فرد را تا این درجه دچار مشکل نمی کنند مگر مواردی که:

۱) اختلالات همراه مثل اضطراب، افسردگی، اختلال سلوک، اختلال ایذایی مقابله ای و … و در آنها بیشتر باشد یعنی ADHD خالص نباشد و بیماری روانپزشکی دیگری همراه آن باشد.

۲) سابقه خانوادگی مثبت از بیماری وجود داشته باشد.

۳) مشکلات خانواده زیاد باشد (از جمله بیماری، اعتیاد، وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایین، هرج و مرج و …)

در صورتی که مشکل دقت و تمرکز شما به تازگی ایجاد شده نمی توان برچسب بیش فعالی به آن زد و باید تحت تاثیر اختللات اضطرابی یا وسواس یا … بررسی شود.

عوارض بیش فعالی

بیش فعالی | عوارض و علائم بیش فعالی در بزرگسالی

 
منبع : برترین ها / نبض ما / تبیان