استعدادیابی کودکان با کلاسهای تابستانی غلط است
کودکان چیست ؟ در اینجا با مقاله ای درباره کلاس های تابستانی و استعداد یابی کودکان در خدمت شما هستیم. با ما همراه باشید.
لیست کلاس های تفریحی , استعدادیابی کودکان
استعدادیابی با کلاسهای تابستانی غلط است!
مدت زمان زیادی تا آغاز تعطیلات تابستانی دانشآموزان باقی نمانده است و اکثر والدین در حال حاضر برای اوقات فراغت فرزندان خود در تابستان برنامهریزی میکنند، اما ابتدا آنها باید شناخت کافی از مفهوم اوقات فراغت داشته باشند و همچنین استعدادها و علایق فرزندان خود را پیش از حضور آنها در کلاسهای تابستانی به خوبی بشناسند. در این صورت والدین با شناخت و آگاهی بیشتری به برنامهریزی برای اوقات فراغت فرزندان خود میپردازند.
الهه میرآخورلی روانشناس تربیتی و مدرس دانشگاه در گفتوگو با ما در ارتباط با لزوم استعداد سنجی برای پرکردن اوقات فراغت دانشآموزان میگوید: « والدین نباید سراسر ساعات فراغت دانشآموزان را در تابستان صرف کلاسهای تابستانی کنند، زیرا در این صورت کودک یا نوجوان اوقات فراغتی نخواهد داشت و هنگام حضور دوباره در مدرسه کارآیی لازم را ندارد. همچنین نباید با صرف زمان و هزینه زیاد اقدام به استعدادسنجی دانشآموزان کرد و والدین باید پیش از ثبتنام در کلاسهای تابستانی استعداد و علایق فرزندان خود را شناسایی کرده باشند.»
اگر اوقات فراغت کودکان و نوجوان باکلاسهای مختلف کاملا پر شود چه تبعاتی برای آنها دارد؟
اغلب والدین از ابتدای تابستان اقدام به ثبتنام دانشآموزان در کلاسهای مختلف میکنند و این یکی از اشتباهات رایج در مورد اوقات فراغت کودکان و نوجوانان است. بنابراین جای آنکه بچهها را از اشتغالهای ذهنی فارغ کنند آنها را دوباره درگیر کلاسهای فوق برنامه میکنند. در واقع هنگامی که از اوقاتفراغت سخن میگوییم منظور رها شدن دانشآموزان از اشتغالات ذهنی و آموزشهای رسمی و اجباری دوره مدرسه است.
بنابراین هنگامی که آنها را در فصل تابستان درگیر آموزش رسمی و اجباری میکنیم حتی اگر علاقه هم به آن کلاس برای آنها وجود داشته باشد، اما هیچنوع فراغت و رفع خستگی در دانشآموزان رخ نمیدهد. اگرچه احتمالا دانشآموزان در ابتدا علاقهمند به حضور در این کلاسها هستند، اما به مرور از آنها خسته میشوند. بنابراین یکی از اشتباهات رایج در مورد سپری کردن اوقات فراغت برای کودکان و نوجوانان آن است که تنها راه گذراندن اوقات فراغت را حضور در کلاسهای مختلف تابستانی بدانیم.
برخی از والدین دانشآموزان را برای شناسایی استعدادهای آنان در کلاسهای مختلف تابستانی ثبتنام میکنند، بنابراین چه راهحل جایگزینی برای استعدادسنجی دانشآموزان میتوان بهکار برد؟
اینکه والدین بخواهند بهدلیل استعدادیابی فرزندان خود آنها را در کلاسهای مختلف ثبتنام کنند راهحل درستی نیست. طرحی بهعنوان «شهاب» در مدارس و از دوره دبستان اجرا میشود و به دانشآموزان در زمینه استعدادیابی کمک میکند. بنابراین والدین باید به مدرسه رجوع کرده و از مدیران و مسئولان آموزشی در ارتباط با استعدادهای فرزندان خود پرسوجو کنند. اگر والدین از مسئولان مدرسه در ارتباط با استعدادهای فرزندان خود سوال کنند گزینه بهتری است تا آنکه آنها را در کلاسهای مختلف ثبتنام کنند. دومین اقدام برای آنکه استعداد دانشآموزان را تشخیص دهیم آن است که علایق فرزندانمان را بررسی کنیم تا دریابیم که آنها براساس علایقشان در چه زمینهای استعداد دارند.
در واقع علاقه و استعداد همگام با یکدیگر است و اگر در موضوعی علاقه وجود داشته باشد حتما استعداد نیز وجود دارد. راه دیگر آن است که والدین در روزمرگی با فرزندانشان بالاخره متوجه استعدادهای آنان شوند. راهحل آخر نیز مراجعه به متخصص روانشناس برای استعدادیابی دانشآموزان است. اگر برای استعدادیابی کودکان و نوجوانان را به کلاسهای مختلف بفرستند وقت و هزینه خود را هدر دادهاند. بهترین راهحل چهار راه مراجعه به مدرسه، کمکگیری از اولیای مدرسه، استعدادیابی توسط والدین یا پرسش از کودک و دانشآموز در مورد علایق و استعدادهای خود است و در گام آخر میتوان به متخصص مراجعه کرد.
اگر روند استعداد سنجی دانشآموزان بهگونهای نادرست رخ دهد، برای آنها چه تبعاتی دارد؟
بسیاری از افراد در دوره بزرگسالی در رشتههایی تحصیل میکنند که در آنها علاقه و استعدادی ندارند. آنها در دورهای متوجه اشتباه خود شده و مسیر زندگی خود را تغییر دادند، اما سالها زندگی خود را در مسیری ادامه دادند که در آن استعداد و علاقه چندانی نداشتند. بنابراین استعدادیابی اولیه بسیار به یافتن زمان مناسب برای رشد و شکوفایی کمک میکند. البته نباید این استعدادیابی را بسیار زود آغاز کرد یا والدین برای دانشآموزان رشته و زمینه فعالیت فرزندان خود را تعیین کنند.
بهترین راه شناسایی استعداد کودکان از دوران کودکی است تا آنها در مسیر درست گام بردارند. نکته قابلتوجه آن است که اگر فرزندان در یک زمینه علاقه یا استعداد از خود بروز میدهند نباید در این زمینه اغراق کرد یا فشار خاصی به آنها وارد شود. گاهی والدین بهدلیل شناسایی استعداد فرزندان خود آنها را غرق در آن مساله میکنند و دانشآموز به مرور دلزده میشود. بنابراین اولین کار استعدادیابی از دوران کودکی است و باید برای پرورش استعداد مدیریت لازم انجام شود. بنابراین در هر صورت نباید در هیچزمینهای به آنها فشار وارد و در مقابل آنها را دلزده کرد.
اگر در دوره تابستان اوقات فراغت بسیاری وجود نداشته باشد، دانش آموز در هنگام آغاز دوران تحصیلی درگیر چه مشکلاتی می شود؟
والدین دو اشتباه را در مورد فرزندان و اوقات فراغت آنها از خود نشان میدهند. اولین اشتباه آن است که زمان فرزند با کلاسهای مختلف پر شود و دومین اشتباه آن است که کلاسهایی برای آنها در نظر گرفته شود که در آنها توجهی به علایق دانشآموزان انجام نشود. در این میان برخی والدین از سوی دیگر بام میافتند و فرزندان خود را رها میکنند و آنها نیز بیشتر زمان خود را به تلویزیون و بازیهای کامپیوتری میگذرانند. هیچکدام روشهای درستی نیستند. بنابراین باید در این میان بهترین راهکار را برگزید تا دانشآموزان هنگام آغاز سالتحصیلی با خستگی روانی ورود نکنند و ذهن آنها آماده پذیرش اتفاقات جدید باشد.
در این صورت باید برای برنامهای که برای اوقاتفراغت تعیین شده است از خود دانشآموز نظر بخواهند تا برنامه آنها با علایقشان متناسب باشد. اگر دانشآموزان به چند موضوع علاقه دارند نباید قصد آن را داشته باشیم تا تمام آنها را در یک تابستان پوشش دهیم و به تمام علایق دانشآموز بپردازیم. زمان فراغت دانشآموزان را باید به علاقه دانشآموزان اختصاص داد. بنابراین میتوان برنامهریزی و مدیریتی برای اوقاتفراغت دانشآموزان مختص به برگزاری کلاس برای آنها نکرد و بخشی از آن باید به تفریحات خانوادگی اختصاص یابد و دانشآموزان با خانواده به بنابراین به پارک، سینما و مسافرت بروند و همچنین تفریحات دوستانه داشته باشند.
کلاس های تابستانی برای کودکان
چگونه یک کلاس تابستانه مناسب برای کودکمان انتخاب کنیم؟
بسیاری از خانوادهها در فصل تابستان فرزندشان را روانه کلاسهای آموزشی میکنند که در طول سال تحصیل فرصت شرکت در آن را ندارند.
با این کار، هم بچهها مهارتهایی را یاد میگیرند که شاید در مدرسه کمتر بدانها پرداخته شود، هم خودمانیم، تعارف که نداریم، پدر و مادرها باز وقتی برای نفس کشیدن با خیال راحت پیدا میکنند! تازه از اینکه فرزندشان دائم بیشتر و بیشتر میآموزد لذت هم میبرند. اما انتخاب کلاس خیلی مهم است.
بعضیها فکر میکنند بالاخره کلاس کلاس است، شاید یکی به اندازه دیگری محتوا برای آموزش نداشته باشد، اما بالاخره از هیچی که بهتر است! نه، نه واقعا هر کلاسی از کلاس نرفتن بهتر نیست. برخی کلاسها به خصوص برای کودکان، اگر اصولی نباشند، اگر درست با بچهها رفتار نکنند، تازه میتواند آسیبزننده هم باشند. پس خوب به انتخاب کلاس دقت کنید و سرسری از آن نگذرید.
جایگاهی برای تمرین مهارتهای اجتماعی
امروزه کلاسهای گوناگونی برای کودکان در سنین مختلف، در مراکز متنوع، از مهدهای کودک و خانههای فرهنگ گرفته تا کلینیکهای روانشناسی و انواع مراکز با عنوانهای متفاوت، برگزار میشود. صرفنظر از این که در هرکدام از این کلاسها به بچهها چه چیزهایی آموزش داده میشود، کلاس یک ویژگی بسیار مهم دارد: امکان برقراری ارتباط با سایر کودکان و ارتقای مهارتهای اجتماعی.
مطالعات نشان میدهند که حتی کودکانی که تکفرزند هستند، با ورود به فضاهای اجتماعی مانند مهدکودک و کلاسهای آموزشی، میتوانند مهارتهای اجتماعی لازم برای زندگی آینده خود را بیاموزند. بنابراین، شرکت در یک کلاس مناسب، قبل از هر چیز، فرصتی است برای خروج از فضای محدود خانواده، وارد اجتماع شدن، آشنا شدن با انواع تعاملها و رفتارهای اجتماعی و آموختن مهارتهایی که شاید هیچکجای دیگر نمیتوانند به این شکل بیاموزند.
البته که مدرسه خود فضایی تعیینکننده، تاثیرگذار و مهم در این راستا است، اما درعینحال به دلیل شرایطی که دارد، مثلا نظم و مقررات از پیش تعیینشده، اهمیت تکلیف و نمره، محدودیت کلاسها و … قدری با کلاسهای آزادترِ مطلوب و متناسب با سلیقه بچهها تفاوت دارد.
درهمینراستا، برای انتخاب یک کلاس مناسب، توجه به فضای آن بهطور کلی، اهمیت دارد. میتوانید با مشاهده ببینید که چهقدر ارتباط کودکان در آن محیط با هم دوستانه است. چهقدر به ارتباطات اجتماعی کودکان توسط مربیان اهمیت داده میشود. نحوه برخورد خود مربیان باهم و با کودکان بهچهصورت است، چهقدر به کودک توجه میکنند، چهقدر دوستانه برخورد میکنند یا در مقابل، رفتاری پرخاشگرانه و یا سرزنشگر دارند.
بها دادن به خلاقیت و آزادی عمل
یکی از بحثهای مهمی که درمورد آموزش کودکان باید مورد توجه قرار داد، خلاقیت و آزادیعمل است. یکی از انتقادات مهم و اساسی به آموزش و پرورش، محدود کردن خلاقیت کودکان و شکل دادن به نظام فکری آنها در جهتی خاص است که شاید با ویژگیهای فردی همه بچهها سازگار نباشد و در نتیجه، باعث ازدستدادن بخشی از توانمندیها و بالفعل نشدن بسیاری از بالقوههای کودک شود.
شاید برای شما، پرواز یک شاپرک مزاحم، یا خار داشتن یک بوته اصلا جالب نباشد، اما برای یک کودک مثل معجزه میماند. شاید شما به مخلوطکن و اتفاقی که درون آن برای میوهها میافتد عادت کردهباشید، یا اینکه وقتی آب روی قاشق میریزد چهطور به اطراف میپاشد، اما کودک به آنها به چشم پدیدهای متفاوت نگاه میکند که گاه باید بارها و بارها آنها را تماشا کند تا درکی بهتر از آنها داشته باشد و اطلاعات کافی در مورد هرکدام را به ذهن بسپارد.
زندگیِ پر از نه، نکن، دستنزن، برندار، ندو، ….. در واقع بستن درهای تجربه و یادگیریِ بهروز کودک است. او به حدی از آزادی عمل برای رشد سالم نیاز دارد، البته تا حدی که امنیت خودش و دیگران بهخطر نیافتد. اما له کردن یک شکلات، پرپر کردن یک گل، انداختن دانه دانه قندها توی یک لیوان آب، روشنکردن تک به تک چراغهای لوستر و هزاران مثال دیگر، چه خطری میتواند داشته باشد؟
درحالیکه واکنش اغلب والدین به همین تجربههای ساده، پر از خط و مرز است. واقعیت این است که خیالپردازی و خلاقیت از ابزارهای حیاتی رشد کودکان است که باید بدانها توجه داشت. کودک با خیالپردازی خود، دنیای اطرافش را هر آنچه دوست دارد تصور میکند و با استفاده از خلاقیتش، قوانین تازه را در دل محیط اطراف خود میآموزد: وقتی صندلی، کشتی میشود، عصا، اسب میشود، سبزیجات، موجودات فضایی میشوند و … کودک با تمام وجود در حال تمرین آموختههای خود است. چندبار پیشآمده که ابزار بازی خیالپردازانه او را برهم بزنید و یا او را به ایندلیل سرزنش و توبیخ کنید؟ اگر تکالیف مدرسه بودند و او مشغول تمرین بود، همین واکنش را میداشتید؟ یادتان نرود که بازی، ابزار یادگیری و تمرین او است.
از آنجا که کودکان معولا با ورود به مدرسه و روبرو شدن با قوانین خاص محیط آموزشی و نیز سیستم تدریس، نحوه آموختن خود را تغییر میدهند. مهم است که کلاسهایی را برای فرزندتان برگزینید که راههای یادگیری او را محدود نکنند و با قوانین ثابت و سختگیرانه، جلوی خلاقیت و آزادی عمل او را نگیرند. بسیاری از آموختههای اساسی کودکی، به واسطه بازیهای آزادانه و بدون چارچوب آموخته میشوند و نباید این سیستم یادگیری را کلا از روند زندگی یک کودک حذف کرد.
تناسب با استعدادهای فردی
شما حتما علایق و آرزوهایی دارید. ممکن است عاشق پیانو باشید یا به مسابقات ورزشی بسیار علاقمند باشید. البته داشتن فرزندی که یک ارکستر را رهبری میکند یا فرزندی که در مسابقات المپیک جهانی شرکت میکند، وسوسهانگیز است. اگرچه بارها این جمله را شنیدهاید، اما دست از چنین وسوسههایی کشیدن آسان نیست.
از یاد نبرید که در هر زمینهای، پیشرفت میتواند غرورآفرین باشد. بنابراین، قبل از تصمیمگیری، اجازه بدهید فرزندتان هم علایق خودش را محک بزند. او را مجبور به کاری نکنید. فرصت فراوانی برای یادگیری در پیش روی او است. به واکنشهایش حساس باشید. کارهایی که با کنجکاوی دنبال میکند و یا برایشان زمان بیشتری میگذارد، میتوانند نشانگر علایق او باشند.
زیاد نمیتوان از کودکی در آن سن انتظار داشت که مثلا خودش اعلام کند عاشق کدام ساز است، به چه ورزشی بیشتر علاقه دارد یا در رفتارهای اجتماعی یا … جذابیت بیشتری میبیند. بلکه علاقه به رنگها، حافظه بصری خوب، دقت زیاد به جزییات و نکات دیداری برای مثال، میتوانند نشانه علاقه و توانمندی او در زمینههای هنری بصری، از نقاشی و عکاسی گرفته تا معماری و فیلمسازی باشد.
والدین، بهترین افراد برای تشخیص علایق فرزند خود هستند، به این شرط که در این زمینه دید بازی داشته باشند و چشمشان را روی واکنشهای فرزند خود نبندند. البته از نظر متخصصین و تستهای مربوطه هم برای درک بهتر علایق، توانمندیها و نقاط ضعف فرزند خود میتوانید کمک بگیرید.
نکاتی درباره کلاس های تابستانی
استعدادیابی کودکان با کلاسهای تابستانی غلط است
منبع: ninisite.com / روزنامه آرمان امروز / برترین ها / بیتوته