هنگام خواباندن نوزادتان این اشتباهات را انجام ندهید

۰ 558 خواندن این مطلب 7 دقیقه زمان میبرد

کودک را عادت دهیم در اتاقش تنها بخوابد ؟ در اینجا با مقاله ای درباره اشتباهات رایج مادر در هنگام خواباندن نوزادان و کودکان در خدمت شما هستیم. با ما همراه باشید.

جداکردن اتاق خواب کودک , خواباندن نوزاد

اشتباهاتی که مادران هنگام خواباندن نوزاد مرتکب می شوند

توجه داشته باشید وقتی کوچولوی شیطان شما بعد از کلی اذیت کردن شما می خواهد بخوابد مطمئن شوید که او تا جایی که ممکن است بتواند چرت بزند. بعد از آن سزاوار این هستید که بعد از گذراندن ساعت های تمام نشدنی با کودک، زمانی برای خودتان داشته باشید

علاوه بر این می دانم که نمی خواهید کودکتان با بد اخلاقی از خواب بیدار شود. اگرچه برای اینکه مطمئن شوید کوچولویتان خواب شیرینی خواهد داشت و چون خودتان هم نیاز به استراحت دارید باید از این اشتباهات وقت خواب بپرهیزید. در اینجا کارهایی که ممکن است انجام دهید و چیزهایی که لازم است انجام دهید تا این اشتباهات به پایان برسد وجود دارد.

به کودکان اجازه دهید قوانین را یاد بگیرد

وقتی کودک شما سه ماهگی را گذراند بعد از آن خواب راحتی را برای ساعت ها خواهد داشت. و اگر شما از آن ها بخواهید تا یاد بگیرند که خودشان بخوابند از فرستادن آن ها به اتاق شان هر وقت گریه کردند بپرهیزید.

این روش باعث می شود هیچ وقت یاد نگیرند که خودشان، خود را آرام کنند و بخوابند. البته وقتی کودک تان مریض است انتظار این اتفاق را داشته باشید. اما در غیر این صورت تلویزیون را خاموش کنید که سر هر چیز کوچکی از جایتان نپرید. هم چنین وقتی کودک تان گریه می کند ۵ دقیقه صبر کنید قبل اینکه با عجله سمتش بروید. و هر روز زمان چک کردنشان را بیشتر کنید.

با تکان دادن کودک او را بخوابانید

حتی تکنیک های تکراری آموزش خواب هم توصیه نمی کند که بچه تان را در بازوهایتان بخوابانید. اگر این کار را انجام دهید بچه شما کاملا به راحتی به بازوی شما وابسته می شود تا بخوابد. کاری که لازم است انجام دهید این است که بچه تان را دوباره در گهواره اش برگردانید تا قبل اینکه بخوابد گریه اش را قطع کند.

علاوه بر این اگر بچه شما هنگام شیر خوردن با بطری خوابش ببرد قبل اینکه آن ها را در جایش بگذارید به آرامی او را بیدار کنید. این هنر راحت خوابیدن توسط خودش را به او یاد می دهد.

تعداد غذا دادن های شبانه را بیشتر کنید

اگر کودک شما ۶ ماهه اش شده و سلامت است و وزن خوبی هم دارد احتیاجی نیست که وعده های غذا دادن های شبانه اش را ادامه دهید، حتی اگر گریه کند. خیلی وقت ها متوجه می شوید که کودک تان بیشتر به خاطر عادت گریه می کند تا اینکه واقعا گرسنه باشد. این در واقع رفتاری است که برای حرف زدن آموخته اند. بنابراین به جای اینکه آن را از رختخواب بلند کنید تا بهشان غذا بدهید اجازه دهید خودش به خواب برود.

به هم ریختگی نظم شب و روز

شاید شما در طول روز پرده ها را در اتاق نوزاد بکشید که مطمئن شوید چرت خوبی خواهد داشت اما این کار شما تاثیر منفی بر او خواهد داشت. با تاریک کردن اتاق کودک شما نمی گذارید تفاوت شب و روز را بفهمند چون تمام روز تاریکی را می بینند. این کار نظم ۲۴ ساعته شبانه روزی آن ها را بهم خواهد زد.

برای جلوگیری از این اتفاق اتاق نوزادتان را تا جایی که امکان دارد با نور طبیعی روشن بگذارید بماند.(به همراه کودکتان) حتی در طول زمان هایی که چرت می زند. هم چنین شب ها هم لامپ اتاق نوزادتان را روشن نگذارید چون این می تواند آن ها را گیج کند چون در حال یاد گرفتن تفاوت شب و روز هستند.

هنگامی که از این اشتباهات اجتناب بورزید نه تنها کیفیت خواب کودکتان بیشتر می شود بلکه آن ها یاد می گیرند چطور خودشان بخوابند. این به معنی این است که شما در نهایت می توانید ۸ ساعت خواب بدون مزاحمت داشته باشید.

عادت دادن آن ها به خوابیدن با شیشه شیر

خواباندن بچه با شیشه شیر در رختخواب خواب آن ها را مختل نمی کند اما برای سلامتی شان می تواند مضر باشد. شیر خشک داخل شیشه شیر می تواند در دهان بچه انباشته شود و می تواند باعث مشکلات دندانی مثل خرابی دندان و زرد شدن دندان ها شود. علاوه بر این شیشه شیر ها شانس عفونت گوش گرفتن را هم زیاد می کند.

نکاتی در مورد جدا خواباندن کودک از والدین

در هر مرحله از زندگی کودک، والدین با چالش‌هایی رو‌به‌رو هستند که هر کدام آن را به شیوه خود حل می‌کنند؛ از شیر گرفتن، آموزش دستشویی رفتن و بالاخره جدا خواباندن کودک ، برای بسیاری از پدر و مادرها یک مشکل بزرگ تلقی می‌شود.

به طور کلی نوزاد بهتر است در سال اول از زندگی خود، در اتاق والدین اما در تخت خواب جداگانه بخوابد. این در حالی است که بعضی از روانشناسان دیگر معتقد هستند، والدین پس از ۶ ماه اول می توانند نوزاد را در اتاق خودش بخوابانند. ۶ ماه و یا ۱ سال اول زندگی زمان بسیار حساسی برای نوزادان است. این به آن علت است که نوزادان در اولین سال از زندگی خود با مسائلی از قبیل مشکلات تنفسی و یا مرگ ناگهانی روبرو هستند. بسیاری از مادران به علت وابستگی شدید به کودک ترجیح می دهند تا کودک خود را سالها در کنار خود بخوابانند. والدین باید بدانند، هرچه جدا خواباندن کودک در سنین پایین تر صورت بگیرد، این کار راحت تر است.

بعد از یک سال، به خصوص در مورد کودکانی که شیر مادر نمی‌خورند، بهتر است جدا خواباندن کودک انجام شود اما در مورد شیرخواران شیر مادرخوار، ممکن است جداکردن فرزند از مادر هنگام خواب کار راحتی نباشد زیرا مادر مجبور می‌شود با هر بار گریه کودک، بلند شود و او را به تخت خود بیاورد یا در کنار تختش بنشیند و او را تغذیه کند و دوباره به تخت بازگرداند. اگر مادری بتواند این زحمت را بپذیرد، بهتر است از پایان سال اول جدا خواباندن کودک را آغاز کند.

استثنائا در مورد کودکان شیر مادرخوار، حداکثر زمانی که شیرخوار می‌تواند در اتاق خواب والدین بخوابد، تا دوسالگی است اما در این صورت هم باید محل خواب و تختخواب شیرخوار جدا باشد.

خوابیدن کودک در تخت والدین

یک کودک دو ساله به هیچ‌‌وجه نباید اجازه داشته باشد که در تخت یا اتاق والدین بخوابد؟

بعد از دو سالگی به طور منطقی و علمی، توجیهی برای خواباندن فرزند در کنار والدین وجود ندارد اما گاهی وابستگی مادر به فرزند شدید است و نمی‌تواند او را از خود جدا کند زیرا در آغوش گرفتن فرزند به او احساس آرامش و اطمینان می‌دهد و دوست دارد تا سال‌ها فرزندش در کنارش باشد. در این حالت لازم است با مادر صحبت شود و هر چه سریع‌تر جدایی صورت بگیرد. در اغلب موارد جدایی به دلیل وابستگی شدید مادر به فرزند انجام نمی‌شود، ولی به هر حال مادری هم که از لحاظ عاطفی توجه و محبت کافی به فرزندش دارد، می‌تواند در پایان دو سالگی جدا خواباندن کودک را شروع کند.

چه کنیم که کودک خودش خوابیدن را بیاموزد؟

بهترین راه این است که فرزندمان را عادت دهیم خودش در تختش تنها بخوابد. اینکه او را بخوابانیم و بعد در تخت بگذاریم، کار صحیحی نیست. باید از ابتدا فرزند را طوری بار بیاوریم که بداند در مورد این مساله جدی و قاطع هستیم. البته مادر می‌تواند تا زمانی که کودک به خواب رود در اتاق او بماند. عادت‌های دیگر مانند خواباندن در بغل یا روی پا یا در اختیار گذاشتن قسمتی از مو یا بدن مادر در دست کودک تا زمانی که به خواب برود، صحیح نیست. در مورد کودکی که چنین عادتی پیدا کرده، بهتر است مادر عروسک پشمالو در اختیارش قرار دهد تا کودک عادت کند عروسک یا بالشش را بغل بگیرد تا به خواب برود. وقتی این عادت از بین رفت، به راحتی با بردن کودک به اتاقش و ماندن مادر در کنار او، به خواب می‌رود.

آیا مادر می‌تواند کنار فرزندش در اتاق او بخوابد تا به خواب برود؟

خیر. مادر نباید به تخت کودک برود یا در اتاق او روی زمین بخوابد زیرا این کارها هم تفاوتی با خوابیدن کودک در اتاق والدین ندارد. باید کودک حس کند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن کنار او نیست. مادر می‌تواند برای فرزندش کتاب بخواند یا قصه بگوید تا کودک در حالی که عروسک به بغل دارد، به خواب برود.

اگر مادری کودکش را تا حداکثر دو سالگی از خود جدا نکرد و کودک به خوابیدن کنار مادر عادت داشت، چطور می‌توان جدا خواباندن کودک را آغاز کرد؟

برای جدا خواباندن کودک در مورد کودکان سه سال به بالا خیلی خوب است که از جدول ستاره استفاده کنیم. یعنی به کودکمان بگوییم هر روز صبح که بلند می‌شوی اگر در تختخوابت بودی، یک برچسب جایزه می‌گیری و مثلا هر سه برچسب یک جایزه بزرگ‌ دارد. استفاده از روش‌های تشویقی در جدا خواباندن کودک مؤثر هستند.

مراقب تغییر رفتارها باشید

اگر درخواست‌های کودک برای خوابیدن در کنار والدین به صورت مکرر و پشت‌سر هم تکرار شود بدون شک عاملی موجب ناآرامی کودک شده است. انواع ترس، کابوس و… می‌تواند میل کودک به برگشتن به اتاق والدین را بیشتر کند. همچنین تماشای بعضی برنامه‌ها و فیلم‌هایی که برای سن کودکان مناسب نیست، باعث می‌شود هنگام خواب شبانه دچار نگرانی و پریشانی شوند، به همین دلیل والدین باید نسبت به بروز هر نشانه‌ای هوشیار باشند و بعد از برطرف شدن عوامل تهدید کننده، از فرزندشان انتظار اطاعت از قانون را داشته باشند.

برای جدا خواباندن کودک بالای ۵ سال چه کنیم؟

برای جدا خواباندن کودک ابتدا فاصله او را از تخت‌تان بیشتر کنید و بعد او را به اتاقش منتقل کنید.

او را تشویق کنید و با هر بار خوابیدن در اتاقش به او جایزه بدهید. به کودک خود وعده بدهید هر روز صبح که از خواب بلند می شود اگر در تخت خواب خودش باشد یک هدیه دریافت می کند.

در مقابل اصرار کودک به خوابیدن در اتاق شما باید مقاومت کرده و سعی کنید با سرگرمی‌های مختلف او را به اتاقش ببرید.

اگر قانونی وضع می‌شود باید در خانه اجرا شود اما پیش از هر چیز دقت کنید که این قانون چه تاثیر روانی روی کودک دارد. در بعضی خانواده‌ها سابقه مشکلات روانی وجود دارد و بنابراین احتمال بروز این مشکل درکودک هم هست و با جدا کردن او این حالت در او تشدید می‌شود.