رفع دلخوری بین همسران | جلوگیری از ناراحتی میان همسران

ازدواج و همسرداری ، نحوه برخورد با همسر ، جلوگیری از دعوا و بحث با شریک خود در خدمت شما هستیم. با ما همراه باشید.

چگونه با شوهر خود آشتی کنیم , رفع دلخوری بین همسران

برای پیشگیری از ناراحتی همسرمان چه کنیم

بسیاری از زوج ها هنگامی که با احساسات نا خواسته روبرو می شوند واکنش های متفاوت و عجیب و غریبی از خود نشان می دهند که ممکن است همسر خود را ناراحت و خشمگین کنند . در ادامه به راهکار هایی برای جلوگیری از به وجود آمدن تنش و ناراحتی همسران می پردازیم .

راهکار هایی برای جلوگیری از ناراحتی میان همسران

جوانی ۲۵ ساله هستم. دو سال است ازدواج کرده ام . مدرک فوق دیپلم امور بانکی دارم. رابطه من و همسرم خوب است . ولی بعضی وقت ها با حرف های الکی ناراحت و عصبانی می شوم   و همسرم را ناراحت می کنم .

مخاطب گرامی، پرخاشگری و ناراحتی در پی تامین نشدن خواسته ها و نیاز های افراد به وجود می آید. ناراحتی همسران در نتیجه چند عامل رایج از جمله:احساس ناکامی، احساس درماندگی، احساس شرم، احساس حسادت و احساس حقارت به وجود می آید. با توجه به این که گفته اید «  به جهت عصبانیت، همسرم را ناراحت می کنم»، در ادامه به راهکار هایی برای جلوگیری از به وجود آمدن تنش و ناراحتی بین زوجین می پردازیم .

۱- حفظ آرامش : سعی کنید در مواقع عصبانی شدن، آرامش خود را با تنفس عمیق حفظ کنید و یا به طور موقت محل را ترک کنید .

۲- غیر دفاعی گوش کنید: وقتی که با همسرتان مشاجره می کنید، دو حالت وجود دارد :یا شنونده اید یا سخنگو. وقتی که در مقام شنونده هستید، بهترین راه این است که از مهارت گوش دادن استفاده کنید. برای این کار لازم است بتوانید خودتان را به جای همسرتان بگذارید و دنیا را از دید او ببینید. وقتی هم که گوینده هستید تا حد امکان تلاش کنید که صحبت هایتان را به خصومت آلوده نکنید .

۳- تصدیق کنید: یعنی با ظرافت به همسرتان بفهمانید که او را درک می کنید و می توانید دنیا را از دید او نگاه کنید .

شناخت هایتان را بازسازی کنید

گفته اید که بعضی وقت ها با حرف های الکی ناراحت و عصبانی می شوید. باید بدانید بازسازی شناخت به بیان ساده به معنای تغییر شیوه تفکر است. افراد عصبانی تمایل دارند، ناسزا بگویند، قسم بخورند یا از اصطلاحات بسیار پر آب و تابی در کلامشان استفاده کنند، اصطلاحاتی که بازتاب تفکرات درونی آن هاست. وقتی شما عصبانی هستید، افکار شما شکل مبالغه آمیز و بیش از حد نمایشی پیدا می کند. سعی کنید، افکار منطقی تر را جایگزین این افکار کنید؛ برای مثال به جای این که به خودتان بگویید، «ای وای، این وحشتناک است، این آزار دهنده است، وای همه چیز خراب شد. » با خود بگویید:«این مأیوس کننده است و می شود فهمید که من درباره این موضوع ناراحت و نگران هستم ولی دنیا به آخر نرسیده است و عصبانیت هم کاری را حل نمی کند. » هنگامی که با خود یا فرد دیگری حرف می زنید، مراقب به کار بردن کلماتی مانند «هرگز» یا «همیشه» باشید . بیان جملاتی مانند «تو همیشه، همه چیز را فراموش می کنی» نه تنها دقیق نیست بلکه باعث می شود، عصبانیت تان را موجه بپندارید و تصور کنید که هیچ راهی برای حل مشکل باقی نمانده است.

علاوه بر این، این عبارات و این برخورد ها باعث می شود، افرادی که شاید به نوعی تمایل داشته باشند به شما برای حل مشکل کمک کنند، از شما فرار کنند و در برابر شما خود را تحقیر شده احساس کنند. به خاطر داشته باشید که عصبانی شدن هیچ چیزی را درست نمی کند و نه تنها پس از آن شما احساس بهتری نمی کنید بلکه عصبانیت در عمل می تواند باعث بروز احساسات بدتری هم بشود. آنچه عصبانیت را مغلوب می کند، منطق است چون عصبانیت وقتی موجه جلوه کرد، به سرعت نامعقول می شود. بنابراین باید در مورد خود، منطقی سرد و خشک را اعمال کنید. یادتان باشد که دنیا در پی سرکوب کردن شما نیست، شما فقط دارید شرایط پرفراز و نشیب زندگی روزانه بشر را تجربه می کنید. هرگاه که عصبانیت گریبان شما را می گیرد، اگر به آن یا به موضوعی که باعث به وجود آمدن آن شده به عنوان یکی از جلوه های پرفراز و نشیب زندگی نگاه کنید، به دیدگاه متعادل تری دست می یابید .

فن رفع دلخوری بین همسران

**پیش از صحبت سعی کنید خود را جای همسرتان بگذارید . با این کار بهتر به مشکلات او پی می برید .

** پیش از صحبت با همسر هرگز موضوع را با دیگران مطرح نکنید . زیرا ممکن است گفته های تان را وارونه یا با شاخ و برگ به او تحویل دهند و وی را بر علیه شما بشورانند .

**در ابتدای صحبت تأکید کنید قصد شما از مطرح کردن آزردگی ، رسیدن به حسن تفاهم است . زیرا قهرهای طولانی و جدال بیهوده است و راه به جایی نمی برد .

** پیشاپیش یاد آوری کنید شاید اصل ماجرا یک سوء تفاهم باشد و قصدتان از صحبت رفع آن است .

** سعی کنید از نکات مثبت کارهای اخیر او یا آنچه از او پسندیده اید ، ذکری به میان بیاورید تا فضای مذاکره صمیمی شود .

** با لحنی دوستانه و مهربانانه صحبت کنید . تمام مدت گفتگو مواظب باشید عصبانی نشوید . هیچ گاه از لفظ “تو” استفاده نکنید ؛ تا راهی باشد برای اهانت و بدگویی های بعدی .

چند بار تا به حال برای اینکه جو خانه را بعد از یک بگومگوی حسابی عوض کنید، مجبور شده‌اید اشتباه‌های خودتان که هیچ، اشتباه همسرتان را هم گردن بگیرید تا آشتی‌ بینتان برقرار شود؟ شاید هم همیشه همسرتان برای صلح و دوستی پیشقدم می‌شود!

قهر کار بچه‌هاست!

وقتی ۲ نفر با هم قهر می‌کنند یعنی یکی از ۲ طرف یا هردو، مهارت حل مساله را بلد نیستند.یا از رو به رو شدن با آن می ترسند. قهر کردن مربوط به دوران سنی ۵ تا ۹ سال است؛ یعنی زمانی که افراد هنوز از لحاظ رشد شناختی توانمندی‌های استدلالی را به‌طور کامل کسب نکرده‌اند و نمی‌توانند مسائل خود را از طریق استدلال منطقی حل کنند. به همین دلیل قهر کردن یک نقطه ضعف تلقی می‌شود و افرادی که بیشتر این رفتار را دارند باید به ضعف خودشان در مهارت‌ها و اشکالاتی که دارند، واقف باشند.

قهر نکنیم، چه کنیم؟!

در شرایط بحرانی که مشکل حادی بین زوج ایجاد شده، چطور باید با مساله خود روبرو شوند. راه‌حل این است که زوج از روش «سکوت» استفاده کنند، نه روش قهر کردن! در روش سکوت که راهکاری موقت است، فرد باید به طرف مقابل توضیح دهد که: «با توجه به شرایطی که بین ما ۲ نفر ایجاد شده و ناشی از هیجان است، ادامه بحث می‌تواند شرایطمان را بدتر کند و برایمان عوارض بیشتری در پی داشته باشد بنابراین ترجیح می‌دهم در این رابطه فعلا سکوت کنم.»! بهترین کار این است که افراد در زمان سکوت، برای سکوتشان زمان تعیین کنند. مثلا بگویند: «من ترجیح می‌دهم از الان تا فردا (پس‌فردا، آخر هفته یا هر زمانی که خودشان فکر می‌کنند مناسب است) درباره این مساله سکوت کنم.»

قهر با شوهر

قهرم اما حرف می‌زنم!

یادتان است در سریال همسران، وقتی «مهین» با «کمال» قهر می‌کرد، «کمال» می‌پرسید: «قهری؟» و «مهین» می‌گفت: «بله!» «کمال» دوباره می‌پرسید: «حرف که می‌زنی؟!» و باز همان «بله» را از همسرش می‌شنید. نکته مهم درمورد روش سکوت، این است که سکوت ۲ طرف مطلق نیست که کلا با هم حرف نزنند! بلکه فقط در مورد مساله مورد بحث سکوت می‌کنند اما در مورد سایر مسائل و روزمره‌های زندگی با هم صحبت می‌کنند.

از جمله نکات مهمی که در چنین مواقعی باید رعایت شود سلام کردن، خداحافظی کردن، اطلاع دادن به همسر در زمان ترک منزل (برای کار، خرید و…) و اعلام ساعت بازگشت و… اصولی است که برای قاعده سکوت وجود دارد و این سکوت در بسیاری مواقع ضروری است زیرا رابطه خراب نخواهد شد.

قهر، قهر تا روز قیامت!

همیشه این نکته باید در ذهنمان باشد که عامل به وجود آمدن یک مشکل، یک نفر نیست و همیشه ۲ نفر در بروز مشکل نقش دارند. دومین نکته این است که زوج در چنین شرایطی نباید دنبال مقصر بگردند و هر کس باید مسئولیت‌های خود را بپذیرد. زوج موفق زوجی هستند که در مواقع بروز مشکلات، هر کدام به صراحت اعلام کند که «مسئولیت این بخش از مشکل به عهده من است!» بعد از اینکه افراد تکلیف خود را در بروز بحران مشخص کردند که «من هم در بروز این شرایط و شدت آن مسئول هستم»، هر کدام از همسران که شجاعت بیشتری داشته باشد، قدم اول را برمی‌دارد و به همسرش می‌گوید «من در زمینه فلان موضوع فکر کردم و متوجه شدم مسئولیتش با من است و بابت این موضوع به‌خصوص، معذرت می‌خواهم.» گاهی هم یکی از زوج رفتاری پرخاشگرانه دارد و از آنجا که این نوع رفتار تحت هر شرایطی ممنوع است، به همسرش توضیح می‌دهد که «بابت رفتار پرخاشگرانه‌ام معذرت می‌خواهم.»

اگر همسرتان مقاومت می‌کند…

افرادی که همسرشان فرد مقاومی است و به سختی نظرش را تغییر می‌دهد، برای اینکه شرایط را از جو تنش‌زا خارج کنند، همه مسئولیت‌ها را به تنهایی به عهده می‌گیرند و اعلام می‌کنند مسئولیت تمام مشکلاتی که باعث بروز تنش شده، به عهده خودشان است. وقتی فردی همه بار مسئولیت‌ها را در بروز شرایط بحران به دوش می‌گیرد، بدون اینکه این باور را داشته باشد خودش در بروز کل ماجرا مقصر است، قاعدتا احساس خوبی از این رابطه نخواهد داشت.

منتظر عذرخواهی نباشید

وقتی منتظرید همسرتان مسئولیت کارش را به عهده بگیرد، ادامه بحث به گفتن جمله‌هایی مثل این: «من اشتباه کردم چنین چیزی را گفتم اما تو هم بپذیر که فلان کار را کردی! قبول کن که اینجای ماجرا تقصیر تو بود و…» خواهد کشید! اصلا فرض کنید طرف مقابل دلش نمی‌خواهد مسئولیت رفتارش را بپذیرد! گفتن جمله‌های اینچنینی و سرزنش‌آمیز، فقط باعث می‌شود تاثیر حرف‌های شما برای شروع دوباره ارتباط از بین برود. کافی است خیلی شفاف بیان کنید که «مسئولیت فلان رفتار و فلان جمله و فلان کار، با من بوده»، همین یک جمله نشان می‌دهد مسئولیت بقیه ماجرا با شما نبوده!

اگر طاقت ندارید…

ممکن است این سوال پیش بیاید که تا کی فقط یکی از طرفین باید به اشتباه‌های خود اقرار کند و سکوت طرف مقابل را نادیده بگیرد؟! اصولا روابط زوج باید متعادل باشد و این رابطه به مذاکره و گفت‌وگو نیاز دارد. وقتی باب گفت‌وگو در رابطه زوج قطع می‌شود، مطمئنا دچار آسیب‌های مختلفی می‌شود اما رابطه‌ای که در آن زوج روابط عاطفی و احساس خوبی نسبت به هم دارند، بهتر است مشکلات و چالش‌های ذهنی‌شان را برای یکدیگر مطرح کنند. برای این کار باید در موقعیت‌های آرام و مناسب مثلا موقع قدم زدن در پارک با لحنی آرام و بدون تنش، بدون متهم کردن همسر با این جمله‌ها «یادت هست سر فلان موضوع بحثمان شده بود؟ من مسئولیت‌های خودم را پذیرفتم اما تو چیزی در رابطه با مسئولیت‌های خودت نگفتی. این مساله من را نگران کرده که آیا شما واقعا به این نتیجه نرسیده‌ای که در این قضیه شاید تو هم مسئولیتی داشته باشی؟» با همسرشان صحبت کنند. یادتان باشد کلماتی مثل «شاید، فکر کنم، احساس می‌کنم و…» و همین‌طور لحن آرام و بدون پرخاش نقشی مهم و کلیدی دارند و اگر جای اینها لغات و لحن دیگری استفاده شود طبیعتا منجر به تنش خواهد شد.

اگر اشتباهش را نپذیرفت

اگر موضوع را در موقعیتی مناسب مطرح کنید، نتیجه‌اش از ۲ حال خارج نیست؛ یا پذیرفته می‌شود یا پذیرفته نمی‌شود. اگر پذیرفته شود که عالی است اما اگر پذیرفته نشود، می‌توانید حرفتان را این‌طور ادامه دهید: «خب ذهن من در این زمینه چندان قانع نمی‌شود و من مطمئنم اگر در آینده مشکلی بینمان پیش بیاید، توانایی پذیرش مسئولیت‌های خودم را داشته باشم تا شرایط آرام شود و…» یادتان باشد در صورتی که مشکل با گفت‌وگو و مذاکره حل نشود و به مشکلات تکرارشونده تبدیل شود، به مداخله تخصصی و مشاور نیاز است.

اگر بخواهید با همسرتان آشتی کنید چه راهکاری را در پیش میگیرید؟ به ما هم بگویید.

نکاتی برای پیشگیری از دعوای زن و شوهر

رفع دلخوری بین همسران | جلوگیری از ناراحتی میان همسران

منبع : نوعروس / خراسان / تبیان / نمناک