علل و علائم و روش های پیشگیری و درمان بارداری خارج از رحم
در این مقاله از ایران بانو اطلاعات کاملی در مورد بارداری خارج از رحم برای شما عزیزان تهیه و تنظیم کرده ایم.
عوامل خطر بارداری خارج رحمی
باید بدانیم احتمال اینکه بارداری خارج رحمی در هر بارداری اتفاق بیفتد، حدود ۲ درصد می باشد. بارداری خارج رحمی معمولا طی چند هفته پس از لقاح و در اولین هفته های بارداری ایجاد می شود.
عوامل خطر مهمی وجود دارد که شانس فرد را برای ابتلا به بارداری خارج رحمی بالا می برد. از قبیل:
– بیماری های مقاربتی
– بیماری های التهابی لگن
– اندومتریوز در صورتی که درمان نشود و به بارداری منجر شود
– لوله های فالوپ اسیب دیده
– مصرف داروهای ضدبارداری
– باردار شدن به روش های آزمایشگاهی (لقاح آزمایشگاهی)
– بستن ناموفق لوله های رحمی
– سابقه خانوادگی فرد برای داشتن بارداری خارج رحمی
– عمل جراحی لگن
– چسبندگی های لگنی
– استفاده از آی یو دی. تقریبا ۵۰ درصد بارداری زنانی که برای جلوگیری از بارداری از IUD استفاده می کنند، خارج از رحم صورت می پذیرد.
خونریزی داخلی به علت پارگی لوله رحمی در بارداری خارج رحم می تواند منجر به شوک شود، زیرا شوک در اثر افت فشار خون ایجاد می شود
تشخیص حاملگی خارج از رحم با آزمایش خون
علایم بارداری خارج رحمی
– خونریزی واژینال یا لکه بینی
– آمنوره یا عدم قاعدگی
– تهوع
– استفراغ
– درد در ناحیه شکم
– گرفتگی عضلات
– احساس درد تنها در یک طرف بدن
– سرگیجه
– ضعف
– غش کردن
– درد در ناحیه مقعد
– درد در ناحیه گردن یا شانه
بارداری خارج از رحم و پریود
کشف راههای جدیدی برای پیشگیری از حاملگی های خارج از رحم
یافته های محققان ایرانی نشان میدهد مقدار عامل رگزایی و گیرندههای آن در لولههای رحمی زنانی که دچار حاملگی خارج رحمی هستند کمتر از زنان با حاملگی طبیعی است.
گاهی حاملگی نتایجی دور از انتظار مادر دارد. اگر مادری در ماههای نخست بارداری با درد شکمی و خونریزی به پزشک مراجعه کند ممکن است دچار حاملگی خارج رحمی شده باشد.
در حالت طبیعی، جنین تازه لقاح یافته پس از گذشتن از لولههای رحمی (لولههای فالوپ)، وارد رحم شده و با عروق خونی مادر در رحم ارتباط برقرار کرده اکسیژن و مواد غذایی را دریافت میکند، به این عمل لانه گزینی میگویند. حال اگر این برقراری ارتباط در هر محلی غیر از رحم روی دهد حاملگی خارج رحمی یا حاملگی نا به جا اتفاق افتاده است.
بیشترین تعداد حاملگی نا به جا در لولههای رحمی روی میدهد. از آنجا که قطر این لولهها اندک است در ماههای نخست بارداری، افزایش حجم جنین باعث پاره شدن این لولهها شده و مادر را با درد شکمی و خونریزی راهی اورژانس میکند. در این شرایط اغلب پزشک چارهای جز خارج کردن لوله رحمی ندارد. از آنجا که این دو لوله مسیر عبور تخمک از تخمدان به رحم هستند، حذف یکی از آنان باعث کاهش قدرت باروری و حذف هر دوی آنان باعث ناباروری میشود. اما سوال این است، چرا حاملگی خارج رحمی اتفاق میافتد؟
دکتر افلاطونیان، دکتر معینی و همکارانشان در مرکز ناباروری زنان پژوهشگاه رویان، برای پاسخ به این پرسش، با توجه به اهمیت حضور عروق خونی در لانه گزینی، مقایسهای بین مقدار عامل رگزایی و گیرندههای آن در لولههای رحمی زنانی که دچار حاملگی خارج رحمی شدهاند با زنان دارای شرایط طبیعی بارداری انجام دادند. در این پژوهش مشخص شد مقدار عامل رگزایی و گیرندههای آن در لولههای رحمی زنانی که دچار حاملگی خارج رحمی هستند کمتر از زنان با حاملگی طبیعی است.
با توجه به نتایج این پژوهش که در International Journal of Fertility and Sterility منتشر شده، به نظر میرسد پایین بودن سطح عامل رگزایی در ایجاد حاملگیهای خارج از رحمی موثر باشد.
با مطالعات بیشتر و شناخت بیشتر چگونگی اثر این عامل بر حاملگیهای خارج رحمی امیدهایی برای درمان و جلوگیری از این دست بارداریها ایجاد خواهد شد.
درمان حاملگی خارج از رحم
درمان بارداری خارج از رحمی با جراحی
اگر وضعیت مادر خوب بوده و جنین نیز هنوز خیلی بزرگ نشده باشد که آسیب به لوله های رحمی وارد کرده باشد می توان از جراحی لاپاروسکوپی نیز برای خارج کردن آن استفاده کرد. با استفاده از یک دوربین بسیار کوچک داخل لگن مشاهده شده و جراحی نیز با لوازم بسیار ریز و دقیق انجام می شود. این عمل با بی حسی موضعی انجام می شود و نقاهت آن کمتر از یک هفته خواهد بود. البته نیاز به تجهیزات و پزشک متخصص کاملا ورزیده در استفاده از این روش دارد.
در صورتی که افزایش سن بارداری و سایز جنین منجر به آسیب جدی در ناحیه شده و یا خونریزی شروع شده باشد بهترین روش جراحی با بیهوشی و باز کردن شکم است تا جنین و کلیه نسوج آسیب دیده خارج شود.
ممکن است در شرایطی بتوان لوله رحم را ترمیم کرد اما گاهی لازم است کل یک لوله خارج شود و این مساله روی توانایی باروری در آینده تاثیرگذار خواهد بود. دوره نقاهت در جراحی شکمی حدود ۶ هفته خواهد بود.
بنابراین بهتر است سعی شود که پیش از پارگی و تخریب لوله، بارداری خارج از رحمی تشخیص داده شود. با تشخیص زود هنگام می توان مانع از بروز خونریزی داخلی بدلیل پارگی و خونریزی لوله و احتمالا از دست دادن لوله رحمی شد. اغلب بارداری های خارج رحمی حدود هفته های ۶ تا ۸ بارداری شناسایی می شوند. کلید تشخیص زود هنگام، توجه به علائم و رابطه مناسب بین شما و پزشک و بحث در مورد وجود هر نوع علامت و شدت آن است.