پسته، ثروت خندان ایران
درخت پسته برگ ریز است، در پاییز خزان نموده و زمستان را در خواب میگذراند
آشنایی با درخت پسته
پسته معمولى مشهور به پسته ایرانى و بومى نواحى شمال و شمال شرقى ایران است و در اطراف سرخس یافت مى شود. واژه پسته پارسى مى باشد و از طریق زبان پارسى وارد زبان اروپایى شده است.
از پیستا کاو تا پسته!
نام درخت پسته در زبان هاى یونانى و لاتین، زبان هاى اروپایى، عربى، ترکى و دیگر زبان ها از نام ایرانى این درخت گرفته شده است. در پارسى قدیم نام این درخت پیستا کاو در فارسى میانه پیستاک بوده و بعدها به پسته تغییر کرده است. واژه پسته پارسى مى باشد و از طریق زبان پارسى وارد زبان اروپایى شده است.
پسته دانه اى گرم و مقاوم:
پسته معمولى مشهور به پسته ایرانى و بومى نواحى شمال و شمال شرقى ایران است و در اطراف سرخس یافت مى شود. درخت پسته بیشتر در نواحى گرم و نیمه گرم زیست مى کند ولى گیاه پسته در برابر سرما و گرما مقاومت بالایى از خود نشان مى دهد، هم چنین درخت پسته به دلیل عمیق بودن ریشه، مقاومت خوبى در برابر کم آبى دارد.
درخت پسته بیشتر در نواحى گرم و نیمه گرم زیست مى کند
اندام هاى پسته را بشناسیم:
پسته درختى دو پایه است یعنى براى تولید میوه به وجود هر دو پایه نر و ماده نیاز مى باشد و تشخیص درخت نر و ماده پسته به جز از روى گل آنها میسر نیست.
درخت پسته داراى برگ های شانه اى است و هر برگ یک جوانه جانبى را در بر مى گیرد، جوانه هاى جانبى به گل آذین تبدیل مى شوند و یک محور اصلى را تشکیل مى دهند که در سال بعد خوشه ى پسته را تولید مى کنند.
درخت پسته برگ ریز است، به این معنى که در پاییز خزان نموده و زمستان را در خواب مى گذراند.
