مذهبی

لحظه مرگ چه می بینیم؟

لحظه مرگ،روح

سخن
دیگر اینکه آیا روح از بدن این شخص در زمانی که سکته می کند خارج می شود
یا نه؟ زیرا در بسیاری موارد که او را تنفس می دهند زنده است آیا به این
معنا است که روح در بدنش هست یا نه؟

پاسخ :

این
بحث تقریباً درباره مراحل آغازین سفر آخرت و سکرات موت است. مقررات عالم
برزخ با مقررات دنیا فرق می کند. در دنیا هر حادثه ای و هر فعل و حرکتی که
از ما سر می زند زمانمند است. بدون زمان اصلاً امکان آن متصور نیست. در
برزخ هم همین طور است، به عنوان مثال گاهی در عالم رویا زمانی که شخص
خوابیده و خواب می بیند آن میزان که انسان در خواب است مثلا گاهی ساعت ها و
گاهی ده ها ساعت است اما وقتی بلند می شود می بیند زمان خوابش یک ساعت
بیشتر نبوده. البته همه ی آن یک ساعت هم خواب نمی دیده ولی آنچه که در عالم
رویا دیده خیلی طولانی تر از زمانی است که خوابیده. یک ساعت پیش خوابیده
الان که از خواب بیدار می شود رویاها و صحنه هایی که دیده شاید گاهی روزها
وقت لازم داشته است.

در دنیا
هر حادثه ای و هر فعل و حرکتی که از ما سر می زند زمانمند است. بدون زمان
اصلاً امکان آن متصور نیست. در برزخ هم همین طور است

از این سخنان فهمیده می شود که مقررات عالم برزخ
با مقررات دنیا فرق می کند. اگر در دنیا بخواهید چیزی را ببینید باید وقت
صرف کنید اما در عالم برزخ مشکلی نیست انسان می تواند در یک ثانیه ملک
الموت را ببیند البته باید گفت حتی آن یک ثانیه هم لازم نیست زیرا آنجا
اصلاً زمان لازم نیست.

در
بعضی از نقل ها آمده انسان تمام فراز و نشیب های عمرش را در آن لحظه می
بیند یعنی فیلم ۷۰ سال عمر خود را تماماً می بیند. اگر بخواهد در بیداری
این فیلم را ببیند چقدر زمان لازم دارد، ۷۰ سال؟ اما این ۷۰ سال همه را
هنگام احتضار می بیند.

از
فرازهای روحانی و نورانی و معنوی شدیداً غرق لذت می شود، لذتی که قابل تصور
و توصیف نیست. اما از فرازهای ظلمانی و تاریک زندگیش شدیداً ناراحت می
شود. همه این ناراحتی ها، عذاب ها و لذت ها ی در حالت احتضار ممکن است یک
ثانیه و حتی کمتر از یک ثانیه باشد، یعنی در کمتر از یک ثانیه فیلم ۷۰ سال
را می بیند. اما دیدن شیطان معلوم نیست اگرچه ممکن است شیطان در آن لحظات
حاضر شود برای اینکه ایمان شخص را بدزدد زیرا در آن هنگام ابتدا اموال
انسان متمثل می شود.

واقعیت این است که انسان در هنگام مرگ اهل بیت علیهم السلام را مشاهده می کند. مومن چهارده معصوم را می بیند.

مقررات
عالم برزخ با مقررات دنیا فرق می کند. اگر در دنیا بخواهید چیزی را ببینید
باید وقت صرف کنید اما در عالم برزخ مشکلی نیست انسان می تواند در یک
ثانیه ملک الموت را ببیند البته باید گفت حتی آن یک ثانیه هم لازم نیست
زیرا آنجا اصلاً زمان لازم نیست

از
امام علی (علیه السلام) نقل شده: در آخرین روز از روزهای دنیا برای انسان و
اولین روز از روزهای آخرت چهره هایی برای او متمثل می شوند. اولین چهره ای
که متمثل می شود از او می پرسد تو که هستی؟ می گوید من اموال تو هستم. می
گوید من برای تو زحمت کشیدم، جان کندم این آخر عمری می بینی چقدر شدید
گرفتارم، تو به چه درد من می خوری؟ اموالش به او می گویند تو به اندازه یک
کفن از ما حق داری. کفنت را بردار بقیه دیگر مال تو نیست بلکه مال
بازماندگان است ازاین ناامید می شود .

چهره
دومی برایش تمثل پیدا می کند، می پرسد تو که هستی؟ می گوید من اهل تو
هستم. اهل یعنی خانواده، زن، فرزند، پدر، مادر، دوست آشنا، اینها کسانی
هستند که عنوان اهل به آنها اطلاق می شود. به او می گوید من برای شما زحمت
کشیدم. استراحت شما را به استراحت خودم ترجیح دادم و … . کارهایی را که
کرده برایشان توضیح می دهد. بعد می گوید می بینید چقدر گرفتارم؟ شما الان
به چه درد من می خورید؟ اهلش به او می گویند ما تو را تا قبر همراهی می
کنیم و پس از دفن برمی گردیم. دیگر نمی توانیم همراه تو داخل قبر بیاییم.

چهره
سوم که اعمالش هست تمثل پیدا می کند. به او می گوید تو که هستی؟ می گوید
من اعمال تو هستم. می گوید من نسبت به تو خیلی دل خوشی نداشتم برای من سخت
بودی حالا چه به درد من می خوری؟ اعمال می گوید من همه جا همراه تو هستم در
عالم برزخ، قبر، قیامت تا بهشت.

پس
همه این صحنه ها را انسان می بیند و با آنها صحبت می کند. مطلبی که بیان
شد خلاصه یک روایت بود. آنچه مسلم است این صحنه ها اتفاق می افتد اما نباید
آنجا را با اینجا مقایسه کرد. در دنیا این کارها زمان می خواهد البته در
آنجا هم زمان می خواهد منتها زمان برزخی با زمان در اینجا متفاوت است. در
آن مقررات انسان همه حرفها را می گوید، همه عذاب ها را می بیند. لذت هایی
که از مشاهده عمرش یا حسرت ها و افسوس ها، همه را مشاهده می کند.

پس بین کسانی که یک لحظه سکته می کنند و می میرند با کسانی که چند روز در حالت احتضار و جان کندن هستند از این نظر فرقی نمی کند.
لحظه مرگ لحظه خاصی است که مقررات حالت احتضار و مقررات عالم برزخ و ویژگی هایش با ویژگی های دنیا متفاوت است.

بین کسانی که یک لحظه سکته می کنند و می میرند با کسانی که چند روز در حالت احتضار و جان کندن هستند از این نظر فرقی نمی کند

اما
اینکه کسی که سکته می کند روح در بدنش هست یا نه؟ باید گفت از نظر طبی از
پزشکان باید پرسید که انسان چه وقت می میرد؟ آیا زمانی که سکته می کند مرده
یا نه؟

از نظر شرعی زمانی
شخص می میرد که روح از بدنش کاملاً جدا شده باشد یعنی هم عرف و هم متخصص
مربوط بگوید این دیگر مرده. در روایات هم داریم اگر احتمال می دهید که
نمرده، او را نگه دارید، دفن نکنید تا یقین کنید که مرده است. بنابراین کسی
که سکته کرده از نظر شرعی همین قدر که احتمال بدهیم نمرده، حق نداریم دفنش
بکنیم تا اینکه متخصص مربوطه یا عرف مردم بگویند که صد درصد مرده است.

بعضی
افراد مدعی شدند که ما مرده ایم و دوباره زنده شدیم و شروع کردند به بیان
وقایع مختلفی. این سخنان بررسی شد تا فهمیده شود لحظه مرگ چه لحظه ای است
که اینها مدعی می شوند از آن لحظه گذشته و برگشته اند که این خود به  یک
تخصص منجر شد.

این تخصص دو
جنبه دارد جنبه کلامی و جنبه علمی. در مورد جنبه علمی آن باید علما، پزشکان
و کسانی که در این زمینه تخصص دارند، سخن بگویند. به لحاظ کلامی مرگ زمانی
است که روح قبض شده انسان توسط فرشتگان الهی ، دیگر برگشت ندارد.

منبع :رادیو معارف

 گرد آوری مطالب : iranbanou.com

به این مطلب امتیاز دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا